De kant langs
ROLA
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik voel me de laatste tijd begluurd. Alsof er voortdurend iemand bij ons naar binnen kijkt. Ik sprak mijn informant bij de TID (Texelse Inlichtingen Dienst), die mij in contact bracht met diensthoofd Texel. Hij licht een tipje van de sluier van het werk van de Texelse geheime dienst.
“Handhaving is een hot item. Maar bij de gemeente bakken ze er weinig van. Logisch, steeds meer lui van de overkant, die hebben geen flauw idee hoe het hier werkt in het Sicilië van het Noorden. Neem de verhuur van huizen aan toeristen. Volledig uit de klauwen gelopen. Via ons TNI (Texelse Netwerk van Informanten) sporen we verdachte gevallen op.
De kunst is om het te bewijzen dat huizen lange tijd worden verhuurd aan toeristen. Bij verdachte woningen hangen we een minuscuul kleine camera op. Zo blijven we van uur tot uur op de hoogte van de thuissituatie. Als het bewijs op beeld staat, sturen we dat naar de afdeling Handhaving, waarna de huiseigenaar een dwangsom in het vooruitzicht wordt gesteld.
Elke dorp heeft z'n eigen problemen. Neem Den Hoorn. Op gebied van wonen het duurste dorp van Texel. Overkanters met veel geld overbieden de Stienenpikkers. Van onze Geheim Agent ter plaatse hoor ik dat ze daar een nieuw fenomeen hebben: ROLA’s: Relatie Op Loop Afstand. Overkantse stellen die twee huizen kopen. De één schrijft zich in op het ene adres, de ander op het andere. Beurtelings verblijven ze in de ene of het andere huis. Zo staat er dus steeds één huis leeg. Daarom hebben we nu twee ROLA-stellen onder permanente surveillance.
Oudeschild heeft een heel andere dynamiek: wonen op het bedrijventerrein. Ook daar hebben onze spionnen zich ingegraven. Bewoners die voor een kwartje op de eerst rang zitten waanden zich veilig. Totdat op het naburige perceel een megabrouwerij zou komen. Toen stak er een storm op. Heineken heeft na de overname de nieuwe brouwerij geschrapt. De opstand is geluwd, maar het skuum is nog niet van de golven verdwenen.
B&B’s staan steeds vaker op gespannen voet met wonen. Er komen er steeds meer, maar zijn wettelijk moeilijk aan te pakken door gebrek aan daadkracht in ons gemeentebestuur. Daarom gebruiken wij een andere tactiek: ontmoediging. Zodra een verhuurder het te bont maakt, sluipt ons sabotageteam naar binnen. Ze strooien jeukpoeder tussen de lakens, drukken servies achterover, maken koffiezetters, en andere apparatuur onklaar, maken het vies en zorgen 's nachts voor herrie. Het regent klachten, wat je nu ook terugziet in de daling van het waarderingscijfer.
Hoe goed onze mensen in het veld het ook doen, een leefbaar eiland staat of valt bij behoorlijk bestuur. Maar dan wel eentje zoals wij dat graag zien. Daarom zijn we ook in de politiek geïnfiltreerd. Nu een machtswisseling op handen is betaalt zich dat uit. Toen Texels Belang een kandidaat-wethouder naar voren schoof die onze belangen zou kunnen schaden, hebben we direct ingegrepen.
Op geraffineerde wijze heeft onze politieke undercover kwalijke geruchten verspreid over deze kandidaat. Dat ze onbekwaam is, onbetrouwbaar en losbandig. Niets van waar natuurlijk, de realiteit is dat ze stronteigenwijs is en zich niet laat sturen. Columnist ook nog, die moet je sowieso wantrouwen. Stel dat zíj de TID in haar geheime portefeuille krijgt. Met zo’n ongeleid projectiel zou onze toekomst nog op het spel komen. Maar de geruchten hebben hun werk gedaan, ze is, zoals mijn oud-collega van de Oost-Duitse Stasi zou zeggen, “kaltgestellt.”
Gerard