Uit de school geklapt
Iedere ochtend start ik mijn mentorgroep pro-basis tien minuten eerder op om de dag door te spreken. Op maandag had ik een “omdenk” uitspraak meegenomen. “Als je fouten zoekt, pak dan geen vergrootglas, maar pak een spiegel”.
Ik ben oké, jij bent oké
Ik leg uit dat het heel makkelijk is om bij anderen fouten te zien. En dat het een keuze is of je dat wel of niet doet. Als je ziet dat iemand een keer negatief reageert of iets raars doet, dan kan er wat aan de hand zijn. Ik vertelde dat ik zelf een keer als een malle naar de boot ben gereden en dat ik middelvingers en toeters kreeg en zelfs half geblokkeerd werd. De leerlingen konden zich levendig voorstellen dat die mensen dat niet leuk vonden.
Maar je weet niet waarom iemand keihard rijdt of vervelend doet. Er is vast iets aan de hand. “Maar wat had jij dan?” werd mij gevraagd. “Ik wilde de boot halen, omdat mijn vader op sterven lag. Ik moest en zou die boot halen. Die boot heb ik wel gehaald, m’n vader haalde het niet.” Het werd even stil.
"Dus als iemand een keer niet lekker reageert, dan kan hij het er vast niet bij hebben. Doe een stap opzij, laat iemand maar even en houd eigenlijk extra rekening met de ander. Dat heb ik ook een beetje van mijn vader geleerd. Hij oordeelde niet. Als wij vroeger thuis een buurman irritant of raar vonden, zei hij: "Ach, is best een aardige kerel”. Mijn vader begreep het leven. Ik ben oké, jij bent oké.” En is het makkelijk?, absoluut niet, maar we gaan het wel proberen.
Het was een mooie start van de week. Toen ik later zelf een keertje ‘geprikkeld’ reageerde kreeg ik te horen “je kan ’t er ff niet bij hebben zeker?”
Rob de Jong - Kooger
Docent wiskunde OSG De Hogeberg