Sterk spel op toneel
De spelers van De Vriendenkring stonden te popelen om na twee jaar weer te kunnen optreden en dat was goed te merken; de toneelvereniging van Den Hoorn zette vrijdag in De Waldhoorn met Lucy's Baby van John Patrick een dijk van een voorstelling neer.
Het was een voorstelling waar je als toeschouwer met plezier naar zat te kijken. Het verhaal was goed, de spelers zaten goed in hun rol, er stond een prachtig decor en er was zichtbaar tijd besteed aan de kap en de grime. Het verhaal draait rond Lucy Kronky, een wat oudere eigenaardige dame die te goed is voor de mensheid, denkt dat ze geen familie meer heeft en in de luren wordt gelegd door louche figuren die niet het beste met de medemens voorhebben. Zij doen alsof ze haar familie zijn, krijgen gratis kost en inwoning waarna ze op alle mogelijke manieren het geld van Lucy proberen te stelen.
Lucy werd met verve gespeeld door Jacolien van Kooten. Het was een dragende rol en die had ze prima in de vingers. Je voelde mee met de nietsvermoedende en goedbedoelende Lucy en dat werd zelfs medelijden toen ze op een gegeven moment echt slecht werd behandeld door Norman, de aanvoerder van de louche figuren. Hij werd gespeeld door Joop Rommets, die op knappe wijze een onaardig personage wist neer te zetten dat vooral géén sympathie opriep. Dat gold ook voor buurvrouw Rosie (gespeeld door Ria Boeijen) die om de haverklap bij Lucy binnenviel om weer eens wat te lenen. Boeijen zette die rol eveneens overtuigend neer. Je kreeg het gevoel dat Lucy er vooral voor Rosie was (en niet andersom), terwijl je in de loop van het stuk toch ook weer een beetje het gevoel kreeg dat Rosie het uiteindelijk wel opnam voor Lucy. De interactie tussen Van Kooten en Boeijen was geweldig, die waren aan elkaar gewaagd.
Om Lucy voor de gek te houden, werd zogenaamd gedaan of de schoondochter van Norman (gespeeld door Esther Duinker) in verwachting was. Duinker wist ook prima raad met de rol en zette de schoondochter neer als een wat asociaal type dat droomde van Hollywood, maar daar werd door de rest niet naar geluisterd. Marcel Witte was op dreef als de zoon van Norman die niet veel meer dan "jop" zei als er wat gevraagd werd en Jeannette Groenhof kwam uit de verf als een rare oma die de neiging had zich vooral als een haan te gedragen.
Er zat vaart in het spel en de spelers wisten elkaar onderling te vinden De regie was in handen van Karin Gaasbeek en Henny van der Haar was souffeur. Rikus Rommets en Richard Bousma zorgden voor licht en geluid en het decor was in handen van Marco Bakker, Marcel Witte, Sander Boeijen en Bousma. Het stuk wordt komende zaterdag nog een keer opgevoerd.