Anders bekeken...
Groen…
Ik zit op de fiets, op weg naar Oudeschild, daar moet ik bij Marleen en Duco wat brengen. Paastakken, hazelaars om precies te zijn, van de markt. Ik heb ze zelf uit de tuin geknipt, maar om nou de hele struik kaal te knippen is ook zo wat. “Leuk mam die takken op de schouw, gezellig met die eitjes eraan.” Een kleine hint? Alles is weer doende op weg naar het voorjaar, op weg naar het frisse groen, Pasen. Overal ontluiken de bomen. Prachtig.
Ik rij over het Skillepaadje richting het Buurtje en altijd ervaar ik het beeld van de Zeemanskerk als een cadeau. Een gift op het netvlies. Hendrik, Marleen en Cornelis zijn er gedoopt, feestelijke diensten in het teken van water. Ook al staat de kerk in de steigers, ik krijg een vrolijk gevoel van de aanblik. Misschien wel juist door de steigers.
Er wordt gewerkt, er klinkt muziek, de radio van de werkmensen galmt door de straat. Ik zet mijn fiets neer en stap naar binnen. De boel is afgedekt onder plastic, maar ik zie wat er is veranderd. “Wat mooi zeg”, zeg ik tegen de opperbevelhebber
“Blij te horen mevrouw, altijd leuk, complimenten.” Prachtige groene banken, oude oorspronkelijke kleuren. Bij Marleen breng ik de takken en vertel van de metamorfose in de kerk, ze is er getrouwd en draagt de Zeemanskerk een warm hart toe. Ze is zelf ook gek op kleuren en schilderen. We zijn bevoorrecht, een huis, een plek onder de zon, een “veilig” bestaan, een plaats aan de Waddenzee. In Oosterend is ook de kleur groen, ik zit op de maaier en probeer het gras te kortwieken. Eerst maar op de hoogste stand, wat een pak staat erop!
Het nieuwe domineesechtpaar komt voorbij en moet lachen, ik schijn dat effect te hebben. Een soort van Ma Flodder op de rode Castle Garden. Deze mensen zijn geen groentjes meer, nee, ze hebben hun sporen reeds verdiend in het leven en dat is te merken. De opkomst is groeiende en dat is fijn. Gewoon weer zingen, met elkaar praten en koffie drinken, gezelligheid na alle beperkingen. Afgelopen zondag was het Palmpasen, muziek en takjes groen. Kinderen met paasstokken en muziek weer door de straten.
Bij het groen kregen we in de Durperkerk het volgende gedicht:
Een klein beetje groen, voor op het kruis en zie het komt weer tot leven.
Een klein beetje hoop voor in jouw huis, en zie het komt weer tot leven.
Een klein beetje liefde voor in jouw kring, en zie het komt weer tot leven.
Een klein beetje geloof voor deze wereld, en zie hij komt weer tot leven.
Voorjaar, groen, hoop, Pasen….voor ons allemaal..
Jozien