@txl
Hersenmist
Hebben jullie me gemist afgelopen weken? Of niet over nagedacht? Mochten jullie mij misschien gemist hebben, ik was jullie gewoon vergeten. Een aantal keer bedacht ik me later pas dat ik de column vergeten was die al de dag ervoor opgestuurd had moeten worden.
Maar niet zonder goede reden!! Ons derde wondertje is geboren. Dus ik zit op een roze (eigenlijke blauwe) wolk. En op het moment dat je de baby uitpoept nemen de hormonen je lichaam en geest over. Alles lijkt vervaagd op dat kleine wezentje na. Alles draait om het gezin. En toen kwam de familie covid ook nog om de hoek kijken en was de letterlijke bubbel compleet. Deze mol steekt na drie weken weer eens haar hoofd boven de aarde uit. Met een hoofd vol hersenmist, overal kompressen en verbandjes (ik zal het maar tot de verbeelding laten he) en drie prachtige kinderen maakt ons gezin compleet. Maar die hersenmist he, veroorzaakt door hormonen en een combinatie van covid, die is wel bizar.
Je wilt van alles, maar zelfs bij een kleine taak moet je nadenken. De vitamines en het fruit zijn niet aan te slepen, maar het zal moeten genezen met rust en geduld. Moet je net mij voor hebben. Dat geduld ben ik soms kwijt. En rust is ook lastig met onderbroken nachtjes. Ik blijf het wel bijzonder vinden hoe het leven elke keer opnieuw de essentie aangeeft. Dat geluk in kleine dingen en in dromen zit. Leef waar je gelukkig van wordt en dan komt het goed. Hoewel ik altijd goed ben in deze woorden is het op dit moment kwart over 3 en zit ik aan mn brood. Baby wilde melk, dochter plast per ongeluk in haar broek op mijn net gedweilde vloer en hoewel ik er vandaag redelijk netjes bijliep viel de yoghurt over m'n broek. Ach ja, hoe zat het ook alweer met het begrip tropenjaren? Oh ja, ik zou ook nog boodschappen doen. Bij de plaatselijke friettent denk ik. En dan is er altijd nog mijn moeder die me uit de brand helpt en een broodje voor me klaarlegt. Ik ben weer even van de aardbol, later!
Emily Westdorp