Anders bekeken...
In de jaszak
Floor en Sil zijn een weekend te logeren uit Oldebroek, het is heerlijk weer en we zijn buiten.
Eigenlijk bijna de hele dag, alles wat bloeit wordt bekeken, tegenover ons is het Koppes bossie een waar paradijs. In een veld van geel speenkruid laat ze een ”Oh” ontsnappen. Akonietjes, narcissen, alles bloeit, alles is prachtig.
De Tête-a- tête’tjes kleuren de rand langs de tuin geel, en ze kan zich niet inhouden om er een paar te plukken. Er ligt een verdwaalde bol, en ze vraagt waarom die niet bloeit. Ik leg uit dat ze onder de grond moeten en toegedekt met aarde, zo komen ze de winter door. Als het dan voorjaar wordt dan drinken ze uit de grond door de worteltjes en gaan ze groeien, komen boven de grond en bloeien in het zonnetje. Ze pakt de bol op en stopt hem in haar jaszak. ”Ach”, zegt ze.
Na het slaapie rijden we in de auto naar een groot weiland vol narcissen. Haar mond valt open. Een indrukwekkend gezicht. Ze kijkt en kijkt. ”Zijn ze allemaal voor de winter in de grond gegaan oma?”
“Ja, ja”, vertel ik. “Met een groot machien, een trekker, een bollenplanter en bedekken met stro.” Een heel groot pak heeft hij dan op zijn dak en verspreidt hij over het bed. Het bollenbed. Ze kijkt me aan, nadenkend, en kijkt op de grond. Ze speurt naar bolletjes, maar ze zitten allemaal keurig in het zand, veel netter dan in oma haar tuin.
De leeuwerik zingt en een moment is er niets dan verwondering, een gele zee van klokken,
Osterglocken. De zon, bijna windstil, en narcissen tot de horizon.
Ze stapt om een paar te plukken, maar ik vertel dat dat niet kan. “Ze zijn van een bollenboer, een boer die er van leven moet, hij verkoopt de bollen weer, ze zijn dan wat groter gegroeid en ze hebben kleintjes gekregen”.
Ze schiet in de lach, en zegt: ”Babybolletjes?” Ik knik en leg uit dat ze in de grond vermeerderen. “Ja, ja, onder de warme deken in het bed van stro en aarde. “Echt waar?” Ik knik, ja eigenlijk is het best bijzonder. Een bol in bloei, een klein wonder.
Blijkbaar heeft het indruk gemaakt, want maandags krijg ik een foto doorgestuurd van mamma Marjolein. De juf had een foto gemaakt van Floor voor de klas. Met de bol, kwam het Tesselse verhaal over de narcissen uit haar zak. De kinderen hadden ademloos geluisterd. En Floor gaf de verwondering door.
Jozien