Veronica (Vroon) en Jan van Beek voor de kantine van voetbalclub S.V. De Koog. Rechts Jan na de Halve marathon van De Waal (2016), onder Vroon bij het ringsteken.
Veronica (Vroon) en Jan van Beek voor de kantine van voetbalclub S.V. De Koog. Rechts Jan na de Halve marathon van De Waal (2016), onder Vroon bij het ringsteken.

“Als Jan niet kon voetballen,dan ging hij dood”

Human Interest

Na een halve eeuw secretaris te zijn geweest van SV De Koog, neemt Jan van Beek eind deze maand afscheid. Van het bestuur, want weg bij de club is hij nog lang niet. “Er blijft genoeg te doen. Kortgeleden ben ik gepromoveerd tot vlagger.”

Wij zijn plooibaar en hoeven niet per se om zes uur te eten

Niets is voor eeuwig, maar in sommige gevallen scheelt het verdraaid weinig. Ik ben daarom op z’n minst een beetje verbaasd, wanneer ik Jan op de boot spreek en hij vertelt dat hij gaat stoppen met het secretariaat. “Na mijn militaire dienst kwam ik in het hoofdbestuur. Dat moet in 1972 zijn geweest, vijftig jaar geleden”, rekent hij me voor. Hij klinkt zelf verbaasd.

Jan en zijn kompaan Adrie Eelman – die al net zo lang penningmeester is – zijn altijd grote voorbeelden voor me geweest. Zelf zit ik sinds 1993 in het bestuur van zustervereniging ZDH. “Wat lang”, krijg ik soms te horen. Waarop mijn antwoord steevast luidt: “Ik kan nog niet in de schaduw staan van Jan en Adrie.”