Uit de schoolgeklapt
Slingers ophangen
We kennen ze allemaal wel, van die typische juffenuitspraken (of meesteruitspraken natuurlijk).
Ik betrap mezelf erop dat ik sommige uitspraken in mijn klas vaker dan één keer gebruik. Daar kom je achter als je de kinderen tegen elkaar hoort zeggen: "Meer dan je best kun je niet doen, hè.'
En zo schud ik er nog wel een paar uit mijn mouw:
- Als je oefent word je beter
- We doen niet aan 'ik kan het niet, maar ik kan het NOG niet'
- praten en lopen kon je ook niet in één dag
- fouten MOET je maken, want dan kun je ervan leren.
Stiekem houd ik wel van deze uitspraken. Ik merk dat het de kinderen soms net over de teleurstelling heen helpt als iets niet (meteen) gelukt is.
Van die typische juffenuitspraken is de overstap naar tegeltjeswijsheden zo gemaakt. Die zou ik niet allemaal direct op school gebruiken, maar soms zijn ze daar toch gewoon te vinden.
Tijdens de pleinwacht zie ik een groepje kinderen de bakken met buitenspeelgoed leegtrekken. Ze nemen het mee en verdwijnen ermee achter het voetbalmuurtje. Nieuwsgierig als ik ben besluit ik om het hoekje te gluren. En wat schetst mijn verbazing, al het speelgoed wordt opgehangen in de struiken.
Als ik vraag wat ze aan het doen zijn is het antwoord: "We versieren de struiken. Dan ziet het er feestelijk uit." Dus ik vraag natuurlijk waarom er een feestje is. En het antwoord is blijkbaar heel simpel: "Een feestje vindt toch iedereen gezellig? Dus wij maken er een feestje van."
Ik vind het een mooi tegeltje:
Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers - of in dit geval het speelgoed - ophangen.
Johanna Wielinga
Leerkracht groep 3-4-5 Durperhonk