Afbeelding
Foto: Eigenaar

De kant langs

Dilemma's


“Hee buur, tijd niet gezien zeg!”

“Ja, door corona waren we op onszelf aangewezen. Nu mogen we weer.”

“Wat je zegt. Ik ben meteen naar de Foute Party in Question geweest. Lekker close met iedereen. Twee dagen later begon ik te hoesten. En wat denk je? Corona. Ik loop nog steeds te snotteren.”

“Maar nou wat anders: ik zag aan de cartoon dat je opa bent geworden Gerard.”

“Dat klopt, een pracht van een kleinzoon, alles d’r op en d’r aan. Mooi ventje met een kop met haar. Net een Beatle.”


“En jij buur? Weet je al wie je gaat stemmen?”

“Ach, hou toch op. Ik hoorde tijdens het verkiezingsdebat vrijdag de meeste fantastische beloftes. Maar ben toch bang dat ze het straks niet kunnen waarmaken. Maar weet je wat het grootste probleem is. Ik kan zelf niet kiezen.”


“Hoezo?” 

“Nou, neem energie. Nu Poetin zo tekeer gaat in Oekraïne willen we zo snel mogelijk van het Russische gas af. Ik ook. Zelf onze eigen duurzame energie opwekken. Zo snel mogelijk. Maar van die hoge windmolens met van die malende wieken, dat wil ik niet. En met zonnepanelen, getijde- of golfenergie gaat het ons niet lukken. Dus ik wil wel duurzame Texelse energie opwekken, maar ook weer niet. Hoe kan ik nou kiezen?”


“Geldt ook voor het toerisme. Het worden me er veel te veel. Dus zeg ik: stop met al die bedden! Maar ja, stel je voor dat wij het wat rustiger aan gaan doen en onze logeerkamer willen verhuren voor een extra centje. Als er dan geen B&B's meer bij mogen, snijden we onszelf in de vingers. Wat moet ik nou kiezen?"


Of neem TESO. Nú hoor ik al: de boot die over een jaar of tien in de vaart komt wordt nóg groter. Wat! Zijn ze nou helemaal betoeterd. Nog meer toeristen zeker. Maar ja, die komen toch wel. En als er niet meer auto’s op die boot kunnen, en wij willen een keertje over, dan staan wij een paar uur in de wachtrij. Maar dat wil ik niet! Weer zo’n onmogelijke keus.”


“Hetzelfde met de natuur. Daar ben ik heel erg vóór. De vogels, de vlinders, de planten, hoe meer hoe beter. Van mij krijgen ze alle ruimte die ze nodig hebben. Maar waar ligt de grens? Ren ik laatst door de Dennen en wil ik dat mooie sluippaadje langs de rand van het bos nemen. Wat denk je? Hang ik ineens met m’n broek in het prikkeldraad. Zijn ze nou helemaal gek geworden? Dat paadje is van ons! Maar dan lees ik in de krant dat juist die rand een kwetsbare strook natuur is. Die je niet moet verstoren. Tja, dat snap ik dan ook wel weer. Maar weer zo’n dilemma, snap je?”


“Met de landbouw is het niet anders. Mijn hart ligt bij de boeren. We hebben ze nodig, zeker nu ze in Oekraïne door het oorlogsgeweld niet kunnen zaaien. Straks het graan op de bon en de prijs van het brood drie keer over de kop. We hebben onze landbouw keihard nodig, misschien wel meer dan ooit. Maar ja, dan zie ik hoe Cees Dijker met veel pijn en moeite één kievitseitje weet te vinden. Dat eenzame ei heeft geen schijn van kans. Als de ratten of andere rovers het niet opvreten dan walst er straks wel een grote landbouwmachine overheen. De weidevogels zijn gewoon kansloos. Snap je? Kiezen is zo moeilijk tegenwoordig.”


“Snap ik buur, maar geen keus is nog altijd de slechtste keus. Ik wens je veel wijsheid, het komt vast wel goed.”


Gerard