Anders bekeken
Een uitje…
Ja we waren uit, even heerlijk weg in eigen land; een winderig uitje. De start was in Rotterdam, zoonlief is nogal uit de kluiten gewassen; 2 meter 5 en gaat trouwen in mei. In de havenstad schijnt een “TailormadeSuits” te zitten die alle soorten van mensen het perfecte maatpak aanmeet. Dus spraken we vlakbij de Markthal. Zaterdag is daar markt, ja echt markt, meer dan honderd kramen met bloemen, groente, vis en gezelligheid. De treetjes en zakken vlogen ons om de oren, maar dat mocht de pret niet drukken.
De harde wind kan ook iets saamhorigs geven, arm in arm door de straten op weg naar het pand waar wel 10 mannelijke poppen in allerlei soorten pakken in de etalage stonden. “Dit moet het zijn”, sprak manlief. Ja dat kon niet missen. Binnen werden we welkom geheten en toen een bijzonder aardige man de centimeter van de schouders haalde ,was ik even terug bij 'Wordt u al geholpen?”. Hier geen mrs. Slocombe met paarse knoet, maar wel die blonde met de kuif. Ik schoot in de lach. De man had bijna een krukje nodig.
Na een paar uur stonden we buiten, de portemonnee wat minder gevuld, maar met flinke trek deden we restaurant Loetje aan. Dat is een soort van Lou de palingboer maar dan in biefstuk. Jasperina en ik hadden salade met pikante biefstuk. Champignons en uitjes alles was mogelijk. Rondom gelukkig gingen we op weg naar Amerongen naar ons slaapadres. De storm leek wel in hevigheid toe te nemen, bomen lagen langs de weg als luciferhoutjes geknakt.
Flinke buien striemend op de voorruit. Maar de Napoleonschuur bleek zeer gerieflijk en het kasteel dat we zondag bezochten in Amerongen nog mooier. Veel historisch en cultureel erfgoed bleek bewaard gebleven en de gids wist tot en met de zolder veel te vertellen. We mochten bij uitzondering helemaal naar boven naar de kapconstructie . Bijzonder, al die ronde gebogen balken. Het was net een omgekeerd VOC-schip. Zonder hijskraan op grote hoogte aangebracht. Ik zag een klein raampje en keek over heel Amerongen heen.
De wind suisde door de spleten. In de gracht lag een grote boom geveld. De gids wees een dijk aan die er nog lag, ook ter verdediging tegen het water. “Hoe heeft u het in de storm?”, vroeg ze toen ze hoorde dat we van Texel kwamen. “Ja heftig”, antwoordde ik. “Ook hoog water en afslag bij de kust en paviljoens die in de zee staan.” Ze keek me ongeloofwaardig aan. "Het is echt waar, een dijk van kuubkisten eromheen." Ja, op Texel kunnen we ook verhalen vertellen! Het paviljoen bleef bewaard door een uitje... hier zit een luchtje aan, zag ik haar denken.
Jozien