Driehoek: Ons paradijsje afgepakt
Wanhoop, boosheid en veel verdriet op camping De Driehoek. Uiterlijk aan het eind van dit jaar moeten de overgebleven chalethouders hun biezen pakken. “De eerste is al in maart vorig jaar van het park gehaald. Deze mensen konden niet meer tegen de stress”, vertelt Hermance Schutten, die er samen met echtgenoot Hans al vijftien jaar een plek heeft. “Ze hebben ons paradijsje afgepakt.”
“Mensen met een chalet zijn hier vertrokken met allerlei ziekteverschijnselen", vertelt Hermance. De open plekken die hun chalets hebben achtergelaten op het chaletpark maken de aanblik nog triester. “Terwijl we hier zo’n mooi plekje hebben”, doelt Hermance op het uitzicht over de polder, de Ruigendijk en de tuin, waar de ontluikende knoppen, de voorbodes zijn van een fleurige bloementuin. “Er zit hier voor een kapitaal aan planten in de grond. Dat zijn we straks allemaal kwijt.”
Spaargeld
“Toen we vijftien jaar geleden kwamen, stonden we hier helemaal alleen. Het heeft jarenlang stilgelegen, door de recessie werd er niets meer verkocht. Later kwam het langzaam weer op gang. Een jaar of drie geleden zijn de laatste chalets gekomen.”
Dirk Krijnen kocht in 2019 een chalet, als tijdelijk onderkomen nadat ze hun huis hadden verkocht. Nu ze weer een huis hebben, verhuren ze het chalet. De familie Vonk kocht er in 2019 eentje voor verhuur. Liane Vonk: “Een investering waar we 20 jaar voor hebben gespaard. Een maand later kregen we te horen dat de camping was verkocht. Ik had daar meteen een heel naar gevoel over.” Hermance: “ Ik heb je meteen gecondoleerd. Dit gaat niet goed.”
Niet te geloven
Alle chalethouders huurden een plek, het jaarcontract werd steeds stilzwijgend verlengd. Dirk Krijnen: “Ze gaan er op Texel makkelijk aan voorbij. “Zo van: Je hebt pech gehad.” Maar in ons contract stond een waslijst aan parkvoorwaarden waar we aan moesten voldoen. Nooit zijn wij erop gewezen, ook niet door de makelaar, dat het huurcontract zomaar kon worden ontbonden. Hoe konden wij dit weten? Wat nu gebeurt is niet te geloven.” Liane: “Ik heb er al heel lang slapeloze nachten van.”
Hermance: “Toen de familie Middelbos hier nog zat hebben we gevraagd of we ons perceel konden kopen. Maar dat ging niet. Albert zei: “Ik verkoop geen halve kip.” Dirk: "Toen Zoetelief het had overgenomen hebben we voor de 25 plekken een miljoen geboden, hoger konden we niet. Hij vroeg eerst €180.000,- per plek. Hij zakte later, maar wilde meer dan een ton per plek. Voor ons onhaalbaar.”
Toen Europarcs het vorig jaar overnam, werd duidelijk dat ze moesten vertrekken. Maar rechtstreeks vernamen ze dat niet. Hermance: “Al die tijd hebben we niets van ze gehoord. Pas eind vorig jaar kregen we bericht. Dat we er eind 2022 af moeten.” Omdat het huurcontract per 1 april afloopt, wil Liane per die datum opzeggen. “Zoals het er hier nu uitziet kunnen we het toch niet verhuren.” Een bittere pil en een enorme kapitaalvernietiging. “Europarcs, dat nu al 43 parken bezit, heeft alleen plaats in Drenthe en in België.”
Jan van Asselt
Op zoek naar een nieuwe plek kwamen ze uit op een bestaand kampeerterrein bij Jan van Asselt bij De Koog. De plekken zijn er, alleen de benodigde bedden ontbreken. De raad buigt zich woensdag over een voorstel van GroenLinks over de bedden om bedden die De Krim tijdelijk in bruikleen wil afstaan, te mogen gebruiken. Hermance: "Ik hoop toch zó dat dit lukt. Er is ons echt onrecht aangedaan."
