"Ik wil tien Beachclubs
langs de Noordzeekust"
Op zijn 25ste nam Koen Witte paal 19,5 over van Bas Graaf en doopte hij het om tot Beachclub Texel. Vier jaar later is hij eigenaar van drie paviljoens en heeft hij de exploitatie over Hotel Friends in De Koog. De ster van de Texelaar is rijzende. Tijd voor een gesprek met de hoofdrolspeler zelf.
We spreken vrijdagmiddag met Koen af in Beachclub Texel, waar het allemaal begon. De eerste gasten zitten al in hun winterjas op het terras, maar voor het interview kiezen we een plekje binnen, vlakbij de bar. "Ik heb geluk dat ik dit paviljoen op vrij jonge leeftijd kon kopen en zodoende al ervaring op kon doen op het strand. Dat heeft wel geholpen. De coronacrisis heeft voor ons naast uitdagingen ook voor kansen gezorgd. Er waren collega-ondernemers die ermee wilden stoppen. Dat waren niet zozeer financiële keuzes. Ze waren klaar met het gedoe en het gebrek aan perspectief. Zij deden dit al jaren en vonden het mooi geweest. Ik ben juist in een fase dat ik wil groeien", vertelt de nu 29-jarige Texelaar.
Inmiddels woont Koen met zijn vriendin in Alkmaar en verdeelt hij zijn tijd tussen Beachclub Texel(paal 19,5), Beachclub Twenty en Beachclub Sunsea in Wijk aan Zee. Deze week werd bekend dat hij de exploitatie van Hotel Friends aan de Nikadel in De Koog overneemt. Niet om toeristen in te laten verblijven overigens.
"Nee, we gaan het hotel gebruiken om direct een antwoord te hebben op het gebrek aan personeelsverblijven. Het hotel is daar direct bruikbaar voor. Het heeft genoeg bedden en een eigen keuken: ideaal. Als het probleem met personeelshuisvesting op termijn is opgelost, gaan we het wellicht weer als hotel uitbaten."
Nicky en Job
De expansiedrift van Koen lijkt geen grenzen te hebben, toch zit er een gedachte achter. "Het bedrijf is zo sterk als de zwakste schakel. In Wijk aan Zee zwaait Robert (broer van Koen red.) de scepter. Hij heeft daar echt het geluk gevonden en doet het hartstikke goed. Hier zijn Nicky Nansink en haar vriend Job van der Ploeg in charge", lachend vervolgt hij: "Sterker nog, sommige nieuwe medewerkers denken dat zij de eigenaar is en vragen zich af wie ik toch ben. We hebben nog ambities om door te groeien, maar doen dit in overleg met het team."
Koen Witte is een prachtig voorbeeld van het feit dat succes altijd zijn eigen weg vindt
Nicky is druk bezig met het aansturen van de medewerkers als Job binnen komt lopen. Hij is druk bezig met het verbouwen van Beachclub Twenty en schuift aan voor een kop koffie. De twee gaan gelijkwaardig met elkaar om, wat zorgt voor een prettige gesprekssfeer. Beiden gaan ze met ziel en zaligheid voor de zaak. Het gesprek komt op de situatie een week eerder. Hoe spannend was het nu echt tijdens storm Corrie? "Je weet dat ondernemen op het strand bepaalde risico's met zich meebrengt, dat maakt het ook leuk. Maar als de golven tegen je paviljoen aanslaan, is de lol er wel even vanaf. Job en ik hebben niet veel geslapen die nacht, een uur of twee maximaal denk ik. Het was echt heel spannend, maar alles staat nog."
De dag na de storm kwam de burgemeester even langs om te vragen hoe het was. "Attent. De sfeer is over het algemeen sowieso goed, ook bij de paviljoenhouders onderling. Er is genoeg ruimte voor iedereen om goed te kunnen ondernemen en we bijten elkaar niet. Dat zie ik ook met de buurpaviljoens '19' en 'Bries 20'. Ik heb als voorzitter van de Verenigde Strandexploitanten Texel contact met alle eigenaren en dat is contact is eigenlijk altijd plezierig. Ik zie aan de overkant wel eens paviljoens waarvan ik denk 'hoe kan dit nog bestaan?' Dat zie je op Texel gelukkig niet."
Job blijft rustig zijn koffie opdrinken als het gesprek met Koen verder gaat. Wat drijft de Texelaar? Is het veel geld verdienen? "Geld is een absolute bijzaak. Ik hou van ondernemen en de uitdagingen die dit project met zich meebrengt. Ik houd ervan om met mensen te werken en nieuwe uitdagingen te zoeken. Ik wil door naar tien Beachclubs langs de Noordzeekust. Dus als mensen hun paviljoen willen verkopen, kunnen ze altijd bellen", stelt hij ambitieus.
Wil Koen niet teveel? Neemt hij niet teveel hooi op zijn vork? "Dat denk ik niet. Het gaat erom dat je een goed plan hebt en bewuste keuzes maakt. Beachclub Twenty hadden we niet gedaan als het niet zo dichtbij dit paviljoen was. We zijn dat helemaal aan het verbouwen en het moest worden geschilderd. Als het hier rustiger was of het paviljoen door coronamaatregelen gesloten was, konden medewerkers daar aan de slag. Dat kan alleen als de afstand klein is. Zo'n groot project had ik niet in een gebied opgepakt waar we nog niet zitten. Daar ben ik meer op zoek naar een paviljoen dat instapklaar is en waar we alleen de lijn van Beachclub hoeven uit te rollen. Want dat is wel belangrijk; dat we overal hetzelfde uitstralen en dezelfde kwaliteit bieden. Ik vergelijk het wel met de Van der Valk-hotels Dat zijn keurige hotels, niet per se in het hoogste segment. Maar de prijskwaliteitverhouding klopt daar. Je weet wat je kunt verwachten. Dat is wat ik wil met Beachclub."
Om dit te kunnen bewerkstellen, heeft Koen onder meer een keukenmanager; een vliegende keep tussen de verschillende paviljoens. "Een carpaccio in Wijk Aan Zee moet hetzelfde zijn als een carpaccio bij Beachclub Texel, Binnen de formule die we nastreven. moet ieder paviljoen natuurlijk wel zijn eigen karakter behouden."
Aansturen
Toen hij als 25-jarige paviljoeneigenaar werd, had hij dertig man in dienst, komende zomer rekent hij op zo'n honderdveertig medewerkers. Dat vergt een andere aanpak. "Mijn werk is honderd procent anders dan toen. Ik ben betrokken bij de hoofdlijnen zoals de menukaart, activiteiten en ga zo maar door. De uitvoering laat ik aan mijn team. Zo hebben we het Familyfestival, de opvolger van het WIND Festival dat twee keer per jaar plaats moet gaan vinden. De hele organisatie is in handen van Annerieke Scherpenhuizen van Zandbank Texel die ook hier werkzaam is. Zij is veel beter in het organiseren van dat soort festivals, ze heeft er ook meer verstand van. Het idee van het festival is dat het veel stabieler is dan het WIND Festival. Als er net te veel of net te weinig wind was, kon het hele evenement niet doorgaan. Ook kan er meer voor kinderen worden georganiseerd. Met de nieuwe opzet zijn we minder afhankelijk van de vliegers zelf. Ik wil hier niets af doen aan het WIND Festival, want dat heeft de basis gelegd."
Het is even stil, dan vervolgt Koen: "Wij zoeken altijd naar mogelijkheden, denk hierbij bijvoorbeeld aan de cinema-avonden op het strand. Die zijn een enorm succes. Je moet per locatie kijken wat goed werkt. In Wijk aan Zee moet je het veel meer hebben van de lokale bevolking. Als op Texel een keer een groep uitvalt, is dat zo weer opgevuld met toeristen. Dat is in Wijk aan Zee anders."
Trots
In korte tijd heeft Koen enorm veel opgebouwd en er zijn diverse signalen om aan te nemen dat de Texelaar nog lang niet klaar is. Hoe kijken zijn ouders, Peter en Mariska hiernaar? "Ik denk dat ze trost zijn. Niet alleen op mij, ook op hoe Robert het doet in Wijk aan Zee. Mijn ouders zijn echte aanpakkers en helpen regelmatig mee. Niet alleen op Texel, ook in Wijk aan Zee. Ik geniet daarvan." Maar heeft een jonge ondernemer met zoveel verschillende zaken nog wel tijd voor een privéleven? "Zeker. Mijn vriendin werkt in de kinderpsychiatrie en is ook zeer gedreven in haar werk. Doordat zij totaal ander werk doet, heb je 's avonds altijd weer wat te bespreken. Zij heeft absoluut niet de ambitie om in de zaak te komen werken."
Toekomst
Na het interview nemen we nog een kijkje bij Beachclub Twenty die momenteel een metamorfose ondergaat. De bruine aankleding is verdwenen en de contouren van het vernieuwde paviljoen worden al zichtbaar. Wanneer het paviljoen precies opent, is nog onduidelijk. Wat er nog precies in het vat zit op korte termijn, kan Koen ook nog niet zeggen. "Het ligt voor ons denk ik niet direct voor de hand om nog een paviljoen op Texel over te nemen, maar zeg nooit nooit natuurlijk."
Koen Witte is een prachtig voorbeeld van het feit dat succes altijd zijn eigen weg vindt. In de schoolbanken kon hij lang niet altijd zijn draai vinden, maar vanaf het moment dat hij zijn eigen weg kon gaan, heeft hij enorme stappen gemaakt. Hoewel het succes nog pril is, laat de Texelaar zien dat je niet uit een ondernemersgezin hoeft te komen, om succesvol ondernemer te worden.
Job Schepers
