Storm-met-naam
Het blijft in mijn optiek toch wat bijzonders: een storm een naam geven zoals het sinds februari 2020 in Nederland gebruikelijk is. Het begon met 'storm Ciara', gevolgd door 'storm Dennis' en nog wat illustere stormen-met-namen die me alweer ontschoten zijn. In mijn ogen wordt de storm er niet opeens vriendelijker van en je krijgt ook niet de behoefte om de storm-met-naam gezellig thuis bij je uit te nodigen. Sterker; de storm met de naam Dennis nodigde zichzelf in 2020 ongevraagd bij mij thuis uit en nam als dank meteen een stuk buitenmuur mee. Daar zit misschien ook de oorzaak van mijn aversie tegen stormen-met-naam, maar dat terzijde.
Maar ook vorige week kostte het me moeite om 'storm Corrie' uit mijn toetsenbord te krijgen. Volgens mij was het gewoon een noordwesterstorm. Voordat ik nou na deze column een 'storm' met de naam 'KNMI' over me heen krijg; ik pas me wel aan waar nodig, maar met tegenzin. En voor de betrekkelijkheid: 'storm Corrie' was nog niet vertrokken of we hadden de afgelopen dagen alweer een nieuwe verzameling windstoten die verdacht veel op een storm leken, maar naamloos bleef. Of het nou stormen met of zonder naam zijn: je hoopt elke keer dat ze net niet krachtig genoeg zijn om schade aan te richten. Dat is misschien nog wel het belangrijkste!
Jeroen van Hattum