@TXL
Overzicht
Ten tijde van verhuizingen weet je pas wie je daadwerkelijk bent. Een chaoot, een bijna-autist, gewoon goed georganiseerd, makkelijk, moeilijk.. je komt jezelf dan gewoon tegen. Of eigenlijk niet, je komt een eigenschap van jezelf tegen die je óf kunt waarderen óf niet. Waar zal ik mezelf eens onder zetten? Ik denk de bijna-autist, maar liever noem ik mezelf gewoon goed georganiseerd. Ik zal absoluut niet zeggen dat ik van verhuizen hou (echt niet), maar mijn hoofd vindt het heerlijk om zich uit te leven in alle rommel en alles netjes te ordenen. Van tevoren heb ik eigenlijk alles al bedacht en tot ergernis van Chris is eigenlijk ook alles al tijden van tevoren zelfs ingepakt, onder het mom ‘’we kunnen wel even uit een doos leven’’. Het is me zelfs overkomen dat Chris de doos weer uitgepakt had omdat hij het echt onzin vond dat het nu al ingepakt was en dat hij de nachtlampjes die ik al had weggehaald weer teruggezet had. Best handig zo’n nachtlampje als je ’s nachts naar één van de kinderen moet. Ja, zo ver ga ik soms, tot eigenlijk het onpraktische aan toe.
Maar op de dag zelf verbaas je jezelf dan weer dat er al een hoop werk verricht is. Ik heb ook vrij weinig spullen. Mijn gehele kledingkast past in een grote wasmand, met een kleine bult er boven op, mijn schoenen daarentegen hebben wel twee verhuisdozen nodig. Maar ik weet precies wat ik heb en waar ik het heb. Maar weet je wat ik nou niet kan met verhuizen? Dozen inpakken. Die logica zie ik dan weer niet. Het doel is natuurlijk om zoveel mogelijk in een doos te doen, loze ruimte is onzin, en ook zo in te pakken dat de doos dicht kan. En dat krijg ik niet voor elkaar. Of de doos is nog halfleeg, of hij kan niet meer dicht. Ik krijg ook gewoon kortsluiting, ik snap niet hoe je iets praktisch inpakt. Maar, ieder zijn kwaliteiten. Delegeren is ook een kwaliteit van mij; ik laat de ander gewoon de doos inpakken.
Emily Westdorp