Coronatijd gebruikt voor herstel Dyane
Vertel eens wat over jezelf en je achtergrond?
Hoewel ik op “Op Ruimte” ben geboren, evenals mijn twee jongere broers, komt onze familie oorspronkelijk van De Koog. Daar werd geboerd op de plek waar nu Motel Texel en Stella Fietsverhuur zijn gevestigd. Mijn opa Cor Kuip verhuisde na zijn trouwen naar De Westen waar hij koeien, schapen, varkens en wat bloembollen had. Mijn vader Gerard legde zich meer toe op bloembollen.
Wat voor werk doe je?
Nadat ik de Landbouwuniversiteit in Wageningen heb afgerond in 1991, heb ik samen met mijn ouders het bedrijf voortgezet. Het houden van schapen is in 1996 beëindigd en ik heb mij toegelegd op de teelt van bloembollen en pootaardappelen. Vanaf 2001 doe ik dat samen met mijn vrouw Petra Brans. Naast onze kinderen Johan en Rianne zijn er tientallen scholieren geweest die bij ons hebben bollen gepeld, of op het land hebben gewerkt.
Echt jammer als de visserij van het eiland zou verdwijnen
Wat heb je met de agrarische sector?
Al van jongs af aan heb ik belangstelling voor wat groeit en was ik samen met mijn moeder al bezig in de moestuin. Dat voelde nooit als verplichting en ik had bedacht dat ik na het atheneum alleen nog een middelbare landbouwopleiding wilde gaan doen om vervolgens thuis op de boerderij te gaan werken. Ik denk dat mijn ouders dat niet zo’n goed plan vonden, want die stimuleerden mij om toch wat verder te kijken en zodoende belandde ik in Wageningen. Ondanks die studie en de daaraan gekoppelde superleuke studententijd bleef ik toch bij mijn plan om naar Texel terug te keren.
Wat doe je zoal in je vrije tijd op Texel?
Werk en vrije tijd zijn bij mij altijd sterk verstrengeld geweest. Ik probeer met name dingen te doen die ik leuk vind. Veelal zijn dat praktische dingen zoals bijvoorbeeld het bouwen van ons huis en een aantal schuren. Ook al het onderhoud aan machines, trekkers en gebouwen doe ik zelf. Gedurende het eerste coronajaar heb ik mijn Citroën Dyane gerestaureerd, zodat ik er na dertig jaar weer mee kan rijden. Ook heb ik onlangs een nieuwe keuken geplaatst en dat komt mooi uit want één van mijn andere hobby’s is kokkerellen. Daarbij ga ik wat experimenteren niet uit de weg en gebruiken we wilde gans inmiddels voor shoarma, kroket, gehaktbal, frikandel, stoofpotje of biefstuk. Na een rondje door de tuin eten we vervolgens alleen lokale producten. Wij stoken de houtkachel behoorlijk fanatiek en dat in combinatie met de zonnepanelen maakt dat we op het gebied van stroom helemaal en voor gas bijna energieneutraal zijn.
Vele jaren ben ik voorzitter geweest van de Koninklijke Algemeene Vereeniging voor Bloembollencultuur afdeling Texel. Daarna bestuurslid bij LTO Noord-KAVB afdeling Texel. Ik was al tientallen jaren lid van Texels Belang en daar ben ik drie jaar geleden in het bestuur gekozen en voorzitter geworden. Het besturen van een politieke partij blijkt een heel andere uitdaging dan een agrarische belangenvereniging. Ook speel ik nog met een vast groepje vrienden poker. Helaas heeft corona ervoor gezorgd dat we afgelopen jaren minder bij elkaar zijn gekomen.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
De mensen met wie ik te maken heb ervaar ik als prettig. In mijn optiek heb je het meeste contact met mensen die het beste bij je passen. Ik ben zelf van mening dat “leven en laten leven” belangrijk is. Zelf probeer ik altijd mensen met respect te behandelen. Wat ik wel eens jammer vind is dat er mensen zijn die regelmatig overal commentaar op hebben. Je zou denken dat niemand ooit iets goed doet, terwijl er de afgelopen jaren op Texel toch veel goede dingen zijn gerealiseerd. Toch een beetje een gevalletje van “de beste stuurlui staan aan wal”?
Wat zou er op Texel vooral moeten blijven zoals het is?
Het moet in ieder geval een eiland blijven. Verder hoop ik dat de Meierblis na de corona weer terugkomt, evenals de andere evenementen die we nu moeten missen. Gelukkig hebben zowel het basisonderwijs als het voortgezet onderwijs binnenkort goede huisvesting en hopelijk is dat een garantie dat het op Texel blijft. Ik zou het ook echt jammer vinden als de visserij van het eiland zou verdwijnen. Een haven zonder kotters is incompleet. Een feit is echter dat we als gemeenschap heel weinig invloed hebben op de voorwaarden die nodig zijn om de vissersvloot te behouden. Die worden veel meer landelijk en Europees bepaald.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Ik zou willen dat in de dorpen, maar ook in het buitengebied, alle woningen permanent bewoond worden. Dat woningen verkocht worden aan mensen van buiten Texel zullen we niet altijd kunnen voorkomen, maar dat huizen vervolgens een groot deel van het jaar leeg staan komt de leefbaarheid niet ten goede. Ook verlichting bij een aantal kruisingen, al is het maar één lantaarnpaal, zou zowel voor fietsers als automobilisten verheldering geven. Ik zou het zelf niet bedacht hebben, maar ik hoor van jongeren dat een soort “drive through”, waar Texelse snacks en producten worden verkocht iets is waar ze behoefte aan hebben, zeker in coronatijd.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Deze pluim geef ik aan alle jonge boeren op Texel die het aandurven om boer te worden. Ten eerste moet je gedreven zijn en goed opgeleid. Daarnaast zie ik dat bedrijven steeds groter worden en dus lastiger te financieren. Ook alle eisen op het gebied van milieu, keuringen, certificeringen, handelsbelemmeringen, Arbo-maatregelen, verzekeringen, aansprakelijkheid, personeelsbeleid, onzeker overheidsbeleid en prijsverhoging van allerlei grondstoffen maken het er niet makkelijker op. Nu zijn er nog veel gezinsbedrijven, maar dat kan er in de toekomst wel eens heel anders uitzien. Moet je dat als maatschappij willen?
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Ik ervaar het nog als acceptabel, maar eerlijkheidshalve merk ik er op ons bedrijf niet zoveel van.
Wat doe je over vijf jaar?
Ik denk dat ik nog boer ben.
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Mariët van der Werf, ik heb haar bij Texels Belang leren kennen en zij heeft volgens mij een leuk verhaal.