Achter de schermen
Boosteren
Wekenlang voor de krant geschreven over vaccineren op Texel dan wel aan de overkant en zaterdagochtend was ik zelf aan de beurt om de booster te halen. Ik hoor nog bij de veertigers, dus dat werd een retourtje Den Helder. Wel bijzonder: twee dagen eerder was ik nog in de prikpost in het gemeentehuis in Den Burg, maar dat was als verslaggever om een paar foto's te maken voor de krant. Voor mezelf was het even op en neer naar de vaccinatiepost in Den Helder.
Was het te doen? ja, het viel me eigenlijk reuze mee. Waar ik misschien nog het meest tegenop zag, was het vinden van het oude gemeentehuis in Den Helder waar de vaccinatiepost is gehuisvest. De F. Bijlweg was voor mij nog een stukje 'onontdekt Den Helder', maar met dank aan de routeplanner op de telefoon werd de gevreesde expeditie door de binnenlanden van Den Helder gelukkig een soepele tocht die in één keer naar het oude gemeentehuis aan de F. Bijlweg leidde.
Ter plekke met ingevulde gezondheidsverklaring, afspraakbevestiging en rijbewijs in de hand door een witte tent gewandeld, bij de balie een 'M' op mijn papieren gekregen als voorbode dat het Moderna zou gaan worden en daarna was het binnen in het oude gemeentehuis aansluiten in de wachtrij. Vervolgens was het wachten totdat ik vooraan stond en van een dame in een hesje - die alles aan het coördineren was - te horen kreeg dat ik bij vaccinatielijn zes plaats mocht nemen. In de wachtrij intussen even erg blij geweest met het mondkapje, nadat iemand achter mij in de rij wel heel hartstochtelijk aan het niezen was geslagen.
Het prikken zelf was een fluitje van een cent; voor je het in de gaten hebt, is de prik al gezet. Wel bijzonder om - wachtend op de stoel tegenover hokje zesje - moeiteloos bij hokje één tot en met vijf naar binnen te kunnen kijken. Nou ja, ik heb welgeteld vijf onbekende mensen zien zitten en wellicht hebben zij even een onbekende mijnheer in een rode jas op een stoel zien zitten. Zo spannend was dat nou ook weer allemaal niet. Daarna een kwartier (bijna een kwartier) in een wachtruimte gezeten en vervolgens met dank aan de klok in de wachtruimte net op tijd vertrokken om de boot van half tien terug naar het eiland te halen.
Met dank aan de bezoeken aan zowel de prikpost op het gemeentehuis in Den Burg als de prikpost in Den Helder vielen me wel een paar dingen op. Als je over eigen vervoer beschikt, goed ter been bent en in goede gezondheid verkeert, is het prima te doen om vanaf Texel even de reis naar de overkant te maken voor de prik. Als je minder goed ter been bent of wellicht iets met de gezondheid hebt, kan het 'even op en neer' naar de overkant wel opeens een moeizame tocht worden. Dat is wel iets om voor ogen te blijven houden. Wat dat betreft, is het prettig dat Texelaars van zestig jaar en ouders (en met name bewoners van de zorginstellingen) de booster de afgelopen dagen op het eiland zelf hebben kunnen krijgen. Dan kan het - als je minder mobiel of minder gezond bent - erg prettig zijn om de reis naar de overkant over te kunnen slaan.
Voor het geval onbedoeld het beeld ontstaat dat alles rozengeur en maneschijn is. Collega Job en zijn vriendin Marlieke waren zondag in Den Helder om te prikken en moesten na afloop tot hun verrassing de rij met wachtenden voor de teststraat van de GGD (eveneens in het oude gemeentehuis van Den Helder) zien te doorkruisen. Het ging allemaal goed, maar het leidde wel tot enige verbazing. Of zoals Job het verwoordde: we zijn daar om een vaccinatie tegen het virus te halen, niet om het op te lopen.
Hoe het later in het jaar met de herhalingsboosters gaat worden, is nu nog koffiedik kijken, maar deze slag is ieder geval geslagen. Uiteraard na afloop van de booster een dagje een zere bovenarm, maar dat was maandagochtend ook alweer voorbij. Voor de zekerheid 's ochtends nog maar even een zelftest gedaan om te zien of ik geen 'cadeautje' had gekregen van de niezende mevrouw achter me, maar dat viel ook allemaal weer mee. Soms kunnen dingen ook eigenlijk gewoon normaal verlopen.
Jeroen van Hattum