Wat ik zeggen wou
Voorrangspas
Beste Henk ter Steege,
Ook ik moest meemaken dat mijn moeder in een bejaardenhuis aan de geheel andere kant van Amsterdam, waar wij toen woonden, namelijk in Buitenveldert, terechtkwam. Dit, terwijl een goed en groot bejaardenhuis op een paar honderd meter bij het huis, waar ze meer dan zeventig jaar had gewoond, vandaan lag… De woede, en ook frustratie, dat dit zo verliep, ben ik nog altijd niet kwijt… Maar de oplossing die jij aandraagt, voor de situatie, waar jij voor stond, deugt van geen kant… Je moet geen voorkeursbehandeling willen, waarmee een situatie zou ontstaan waarin “Echte Tesselaars" voorrang zouden hebben op "niet echte Tesselaars"… wie dat dan ook zijn moge, om zodoende een recht te hebben, met voorrang de hier aanwezige bejaardenhuizen te bevolken… Bovendien komt dan meteen de vraag op; Wanneer ben je een echte Tesselaar….? Een best lastige, want ik ken een aantal Tesselaars, die zich beslist als echte Tesselaar beschouwen, maar in Den Helder zijn geboren. Alleen wanneer je je sterk zou maken voor een uitbreiding van de opvangmogelijkheden voor bejaarden, zodat zowel “Echte Tesselaars” als 'niet echte Tesselaars”, die niet naar de overkant zouden willen, hier in een bejaarden- of verzorgingshuis zouden kunnen terechtkomen… Dat zou de juiste handelswijze zijn, en dan zou ik achter je kunnen en ook willen staan… Texel is nu eenmaal behoorlijk vergrijsd, en of je dat nu leuk vindt of niet, het is de situatie zoals die is, en daarmee zul je rekening moeten houden… Ook wat betreft de opvang van je mensen, wanneer die hulpbehoevend geraken. Je kunt niet zeggen: "Jullie kunnen hier komen wonen, maar wanneer je niet meer zelfstandig raakt, zoek je het maar uit aan de overkant.” Dit laatste is meteen een oproep voor alle Texelse partijen. Daaraan zou gewerkt moeten worden… zodat jij, bedroevend genoeg, niet met je vader, een “Echte Tesselaar”, had hoeven te leuren…
Met vriendelijke groet,
Peter van Efferen
Oudeschild