Anders bekeken...
Kraamcadeaus…
“Je laat toch wel de kerstboom staan?!” Manlief vindt de lichtjes gezellig. De ontmanteling is begonnen. Vandaag 6 januari, het is Drie Koningen, de wijzen uit het oosten brengen wierook, goud en mirre.
Wij gaan meestal op kraamvisite met een leuk pakje of een stel gebreide sokjes, maar nee, ze waren zo 'wijs' dat ze de kostbaarste dingen gaven. In andere landen wordt op 6 januari de doop gevierd, in Rusland met een Nieuwjaarsduik.
Wist u dat Nederland de grootste natie is in het Nieuwjaarsduiken? Wij doen het echter op 1 januari en hoe kan het ook anders, gesponsord door Unox. Getooid met oranje muts en sierlijke uitdossingen is het een show geworden. De snert van meneer Unox uit blik, zeer geliefd naderhand.
Nou ben ik geen Unoxfan, ik eet liever worst van de slager in de zelfgemaakte snert en zou het niet in mijn hoofd halen om een muts op te zetten. Nee dat Nieuwjaarsduiken vond ik altijd maar maf. Ik zwem het hele jaar en ik zie mensen gaan die ik anders nooit met de tenen het zwin zie raken, dus bleef ik altijd keurig in pak één naar het nieuwjaarsconcert luisteren.
Kaarsjes aan en een kopje ossenstaartsoep. Dit jaar is alles anders, definitief anders. We dachten vorig jaar dat de pandemie tijdelijk was, helaas pindakaas. We hoopten dat de moeilijkheden in de visserij nog te overwinnen waren, niet dus. Als laatste klap op de vuurpijl een dierbaar sterfgeval van heel dichtbij.
Dit jaar liepen we in de zon op 1 januari bij de vuurtoren, de honden renden naar de zee en een moment dacht ik, ik ga erin, ik spoel alles van me af. Er is zoveel om voor te danken, wij tweeën, hand in hand, de kinderen, de kleinkinderen, het is een Nieuwjaar dat we hier in ons schoot krijgen. Kom op.
Op dat moment ging de telefoon: "Mam kom je Nieuwjaarsduiken bij Ceres? We gaan met de familie van Duco." “We komen eraan“, sprak ik en manlief keek vragend.
Op Ceres stond een aardig windje. Nicht Dorien kwam op de solex en pakte haar camera. Ik rende niet wild, maar langzaam het vertrouwde strand af, hoeveel jaren zwemplezier lagen hier al in zee? Marleen zag ik er dapper weer uit rennen.
Ik bleef nog even liggen in het zwin, de zwager en een onbekende man naast mij. Drie mensen op de kustlijn. Het bleek de Baptistendominee. Toch een doop. Een geschenk. Elske gaf een knipoog, ik denk aan haar geduld en verdraagzaamheid, zo kostbaar, en probeer het vast te houden als kraamcadeau het nieuwe jaar in.
Jozien