Anders bekeken...
Jacob…
Vorige week werd met vereende krachten de tweede klok naar boven gehesen in het Hoornderkerkje. De klok nieuw gegoten kreeg een plaatsje naast de bestaande klok, die natuurlijk al regelmatig geluid wordt. Deze pap klok is een toevoeging en heeft er waarschijnlijk oorspronkelijk ook gezeten. In de oorlog spoorloos verdwenen en niet weer teruggekeerd. Arie Abbenes, beiaardier en organist zag dat er een plekje op de stoel vrij was. Een mooie gelegenheid , een prachtig initiatief werd geboren.
Op de klok prijkt een schelp, het is de Jakobsschelp, een prachtige schelp die ook wel symbool staat voor de pelgrimstocht die de heilige Jacobus maakte naar Santiago de Compostella. Leuk detail is misschien wel de veel voorkomende naam Jacob in Den Hoorn.
We beginnen allemaal aan een nieuwe wandeling, een nieuwe route in 2022. We nemen allemaal de stap, van klein tot groot het nieuwe jaar in. We kijken terug op wat was, op wat verdriet gaf, ziekte en zeer, afscheid, waar de klok voor geluid heeft, en waarderen de goede mooie dingen die ons kracht gaven. Die ons voortstuwden.
We nemen ze mee het nieuwe jaar in, en hopen dat er meer in die rugzak komt die ons vergezelt op onze wandeltocht. Manlief heet ook Jacob, ik vind het zijn mooiste naam, het zegt iets over hem. Rood haar, vriendelijke lach, integer, sterk en trouw. Hij stond meer dan 40 jaar aan het roer van de TX29, de Helena Elizabeth en samen met zijn broer John en de bemanning ving hij netten vol met gezonde vis. In storm en regen in weer en wind was hij heer en meester op de golven.
Op de dag voor Kerst voeren ze voor het laatst de haven binnen met de kisten vol in het visruim. Dat liet de mannen, en ook mij niet onberoerd. Als er iets verdwijnt, als je afscheid moet nemen van iets dierbaars, dan is daar een soort van rouw, loslaten, en laten gaan op de wind, op de stroom. Het is ook een einde van een tijdperk, een episode, waar veel vissers, maar ook boeren mee te maken hebben. De overgang van vader op zoon is geen sinecure meer.
“Onderzoek alle dingen en behoud het goede”, placht mijn vader te zeggen. Maar de wijsheid van behouden wordt door opgezette hordes op de vaarkaart van bovenaf voortdurend bemoeilijkt. Wij gaan de route op het land voortzetten, we stippelen een wandeltocht in de toekomst uit en nemen een veldfles vol vertrouwen en een broodtrommel vol liefde mee.
We geven elkaar een hand, we geven u een hand en vertrekken net als Jacob vol goede moed op de weg die komen gaat….
Gelukkig Nieuwjaar
Jozien