Wat ik zeggen wou - Leiderschap
Tijdens de laatste gemeenteraadvergadering werd wethouder Kooiman, weggestuurd. De manier waarop, verdient geen schoonheidsprijs. Vooropgesteld dat deze wethouder ook leiderschap ontbeert waarbij het vaak voorkwam dat zijn ambtenaren, die als managers fungeren, hun eigen plan trokken. Een mooi Amerikaanse gezegde luidt dan ook; too many chiefs and no indians.
In dit geval werd de wethouder onverwachts weggestemd waar een andere mogelijkheid niet werd gebruikt; namelijk iemand de eer aan zichzelf laten houden.
Als de fractie van Texels Belang vindt dat haar eigen wethouder niet functioneert, dan ga je daarover in gesprek en geeft daarbij aan dat een motie van wantrouwen wordt ingediend. Dit voorval vond destijds ook plaats bij Texel2010, waarbij de fractievoorzitter dezelfde wethouder voor die keus stelde, die toen eieren voor zijn geld koos.
Nu kreeg deze wethouder voor mijn gevoel een mes in zijn rug, waarbij ik mij afvraag wat eigenlijk het doel is geweest om zo, zonder vooroverleg met betrokkene, de motie van wantrouwen in te dienen. Het onderbuikgevoel zegt mij dat de indiener van deze motie, graag zelf die vrijgekomen plek, wil invullen.
En als alle leden van TB en anderen die kennis hadden van deze actie, achter deze manier van handelen staan, dan zegt dat meer over henzelf dan over de wethouder.
Als men deze gemeenteraadsperiode eens nader bekijkt, dan blijkt dat inmiddels drie wethouders zijn vertrokken, vijf raadsleden zijn opgestapt en/of hoppen naar een andere partij en dat allemaal in een kleine gemeente van zo’n 13000 inwoners.
Er is altijd een alternatief.
Nico Erwich