Anders bekeken...
De vaandeldrager…
Manlief en ik kijken graag naar “Sterren op het doek” op de zondagavond. Er wordt door drie schilders/kunstenaars een portret gemaakt, geschilderd, getekend, geknipt, zelfs met hout in allerlei facetten neergelegd en uitgebeeld. Het is een prachtig programma, niet in de laatste plaats door Özcan Akyol, een zeer plezierige presentator. Hij gaat in gesprek terwijl de persoon geportretteerd wordt en dat levert vaak prachtige en ook wel verrassend ontroerende momenten op.
De persoon kiest een portret, een soort van wie van de drie en wij kiezen natuurlijk mee. Maar we zitten er vaak naast en dat is grappig. "Die zou ik niet in mijn huis willen hebben!”, roept Marco dan uit.
Er is veel kunst onder de radar in Nederland, er zijn veel geweldige mensen kunstenaars in alle leeftijden, met potentie. Ze verdienen het om een podium te krijgen, om zichzelf te promoten en niet verloren te gaan in de coronamist en beleid van de overheid. De kunstenaars van nu zijn de schilderijen van morgen.
Voor miljoenen staat er een schilderij van Rembrandt op stapel. De vaandeldrager van Rembrandt is schitterend, heus, maar we hebben al meerdere vaandeldragers van onze bijzondere beroemde kunstenaar in onze gelederen. En die hele grote som geld zou voor velen heel belangrijk kunnen zijn. Marten & Oopjen werden een paar jaar geleden aangekocht voor 160 miljoen door de Nederlandse en Franse staat van de familie Rotschild. In mijn beleving is dat de max.
Afgelopen zondag zaten we in Middenmeer, de kleinkinderen sprongen door de kamer, blij met hun pepernoten en Sinterklaasgeschenken. Een groot pak stiften van Paw Patrol, want de kleinzoon kan mooi tekenen. Kunstwerken hangen in onze kamer. Schoonzoon had de tv aangedaan, we wilden ook graag Verstappen zien winnen.
Een beetje teleurgesteld zakten de mannen wat achterover, het leek fout te gaan. De seconden tikten weg. Toch weer Hamilton? Maar nee, er kwam een safetycar, en ineens was er een andere situatie, de keuze van banden was grandioos. Max demarreerde en kwam als eerste over de streep. In vele Nederlandse huizen was er een geluksgevoel, was er gejuich en feest voor de overwinning. Een wereldkampioen van grote klasse!
Zo koel en onbewogen op ons witte doek, was hij nog nooit. Totdat hij uitstapte en neerknielde bij zijn wagen. Nederland heeft een vaandeldrager, een man van vlees en bloed. Een jongeling die tot in de finesses het beeld voor ons heeft uitgetekend. Max. Laat de opgroeiende talenten profiteren van het bedrag van de vaandeldrager, dan zal het geluk en het erfgoed alleen maar toenemen..…
Jozien