Wat ik zeggen wou
Vaccineren
Beste Johan,
Het is zaterdagochtend vroeg en ik lees de krant. Buiten is het nog heerlijk stil en donker. Er is geen wind en de regen die de afgelopen maanden zo veelvuldig is gevallen blijft ook uit. Al meanderend slalom ik door de krant en kom op de terugweg jouw WIZW tegen.
Ik lees en lees nogmaals. Want ik wil wat jij zeggen wil graag goed begrijpen. De kern van je boodschap is dat je de 13 procent volwassen Texelaars die ervoor hebben gekozen zich niet te laten vaccineren wil overhalen dat vooral alsnog te gaan doen.
De overige 87 procent hoeven jouw stuk niet te lezen, schrijf je. En dan word ik nieuwsgierig. Want waarom hoeven zij niet te lezen wat je te zeggen hebt. En wat wil je dan zeggen?
Dus ik begin te lezen.
Vanwege het maximaal aantal woorden voor dit stuk moest ik het volgende bondig verwoorden. Deze brief was eerst 299 woorden langer. Dus daar ga ik dan.
Ik lees dat je geen enkel begrip hebt voor de mensen die behoren tot de 13 procent die je aan het begin van je stuk noemt. Je schrijft het ook onbegrijpelijk te vinden dat mensen niet alleen hun vertrouwen in de overheid hebben verloren, maar ook het geloof in de wetenschap en je vraagt je af of de termen “lichamelijke integriteit”, “vrijheidsberoving” en “vertrouwen op je lichaam” nog houdbaar zijn en ik citeer: “als je het aantal bedden op verpleegafdelingen en Ic's ziet slinken door met name het toedoen van ongevaccineerden.”
En ik lees dat je ongemaskerde supermarktbezoekers geld of een mondkapje aanbiedt en dat je pleit voor een tijdelijke ontzetting uit de ouderlijke macht van ouders die hun kinderen ook niet tegen andere infectieziektes laten vaccineren. En ik krijg er buikpijn van.
Beste Johan,
In tijden van een crisis zoals deze coronapandemie is het van levensbelang dat we het hoofd koel houden en onze harten warm. Dat we blijven praten mèt elkaar en niet over elkaar.
Het “wij-zij denken”, het beschuldigend of veroordelend wijzen naar mensen die niet denken of doen zoals jij, helpt geen zier. Sterker nog, het maakt het erger. Want het ontketent angst en wantrouwen en dat is heel erg slecht voor je immuunsysteem en voor het gezond functioneren van een samenleving. Niemand op deze planeet weet precies het fijne van deze situatie en wat eraan te doen. We kunnen alleen maar hopen dat we er over een tijdje op terug kunnen kijken als een periode waarin we leerden genuanceerd kritisch maar ook open-minded te kijken en luisteren naar elkaar en vooral ook naar onszelf. Als een periode waarin we konden leren van elkaar te houden en elkaar te respecteren ongeacht afkomst, geloof of overtuigingen. Maar bovenal dat we dan kunnen zeggen dat we die kansen ten volle benut hebben en er allemaal beter van geworden zijn, in iedere betekenis van het woord.
Mocht je denken dat ik een “wappie”, een “antivaxxer” of een “complotterrorist” ben dan kan ik je van dat idee afhelpen. Ik ben volledig gevaccineerd, heb hoogstwaarschijnlijk corona gehad begin 2020 en daarna maanden met, hoogstwaarschijnlijk, long Covid geworsteld. Ik draag een masker op plekken waar het moet en ik houd me (meestal) aan de regels en wetten van dit land. Maar dat maakt me niet tot een beter mens. Dat is de keuze die ik, voor nu, heb gemaakt om de situatie, voor nu, het hoofd te bieden.
De zon komt op en kleurt de lucht roze en paars en ijsblauw. Een mooie dag wordt het.
Ik wens je liefde, wijsheid, moed en vertrouwen en iedereen op de wereld hele fijne feestdagen en een fantastisch, gezond en liefdevol 2022.
Marieke Mast