Uit de school geklapt
Croissanten
"Juf, wil jij de croissanten vangen?" Natuurlijk ben ik nooit te beroerd om me volledig over te geven aan het fantasiespel van in dit geval een leerling uit groep 1, dus ik stem in om mee te doen. Terwijl ik me onderweg over het plein afvraag wat ik me bij dit spel moet voorstellen, klinkt er hard gehuil. De croissanten zullen even moeten wachten... Twee meisjes komen met een huilende klasgenoot aangelopen. Ze heeft een houten blok op haar voet gehad en dit vraagt voorrang. Hup, groene zalf erop en de twee doktersassistenten die de patiënt mee naar binnen hadden gebracht, zorgen voor een enorme pleister voor erover zodat de sok niet vies wordt. Snel zijn de tranen weer gedroogd en kunnen we verder waar we gebleven waren op het plein.
Ik loop naar de schommel, waar het croissanten-meisje gebleven is en vraag waar het spektakel plaats gaat vinden. "Nou... achter de schuur." Eh... oké, op naar de schuur. "Goed, en waar kunnen we die croissants vinden dan?" (Ik begin een vermoeden te krijgen.) "Kijk! Daar lopen ze!" Ze wijst naar de tuin van de buurvrouw waar twee prachtexemplaren lopen. Met een grijns vraag ik haar hoe ik ze dan zou moeten vangen. Er wordt me verteld om er heen te rennen en dan mijn handen erom heen te doen. Dan heb ik ze.
Ik heb haar vriendelijk bedankt en gezegd dat we de ‘fazanten’ rustig moeten laten lopen. Die horen hier namelijk thuis en dan zien we ze misschien morgen wel weer.
Wat is het toch een rijkdom dat we de natuur hier op school in De Koog zo dichtbij hebben. Daar genieten we dagelijks van!
(Overigens had ik op een of andere manier wel zin gekregen om 's middags even langs de bakker te rijden voor een croissantje...)
Martina Barhorst,
Leerkrachtondersteuner Lubertischool