Trots op wat ik met mijn handen doe
Vertel eens wat over jezelf?
Ik ben 44 jaar geleden geboren in Harare de hoofdstad van Zimbabwe en ik ben de jongste in een gezin van drie dochters. We hebben een hele leuke jeugd gehad (‘the best days of my life’). Ik ging naar een top privé katholieke meidenschool waar ik les kreeg van Duitse nonnen. Zij waren streng maar rechtvaardig en daar heb ik een brede opleiding gehad. Ik kom uit een familie waar educatie voorop staat en waar veel familieleden in de medische wereld werken. Mijn moeder was hoofdverpleegkundige en had de leiding over de operatiekamers van drie privé ziekenhuizen. Mijn vader was hoofd marketing van de nationale brouwerij van Zimbabwe, een oom is huisarts in Schotland en mijn tante arts in Canada. Zij was vroeger de eerste vrouwelijke arts van zuidelijk Afrika en zij was daar vroeger ook de eerste vrouw met een rijbewijs. In de familie hebben we ook veel directeuren, rechters, politici, ondernemers en er zijn er veel die een universitaire studie hebben gevolgd en tot doctor zijn gepromoveerd. Met zulke voorbeelden wilde ik als puber ook iets bijzonders en van grote waarde doen. Ik heb in Zimbabwe gewerkte voor grote bedrijven zoals Coca-Cola en Ernst & Young en ik ben gaan reizen. Mijn familie is reislustig en ik wilde ook meer zien van de wereld om mijn horizon te verbreden. Daarvoor ben ik naar Engeland gegaan, omdat je vanaf daar betere mogelijkheden had om te reizen. Ik heb daar vijf jaar gewoond en ik heb een zoon (Joshua) die nog woont in Engeland en daar als elektricien in het vliegtuigonderhoud werkt. Ik ben daar gescheiden en vervolgens bij een zus die in Oldenzaal woont terecht gekomen. Ik wilde nog steeds graag iets doen in de medische wereld en zo ben ik een opleiding fysiotherapie in Enschede gaan volgen.
Hoe ben je daarna op Texel gekomen?
Toevallig zag ik een advertentie dat er een fysiotherapeut werd gezocht in Noord-Holland, dus ik dacht “leuk Amsterdam, Haarlem of zo”. Dat zou superfijn zijn voor echte stadse vrouw, totdat ik op het laatste moment hoorde dat het om het eiland Texel ging. Dat was even paniek, ik wist niet hoe dat moest met de boot, ik zag een kleine gemeenschap voor me en ik dacht het er altijd zou waaien. Maar goed, ik ben gegaan voor een sollicitatiegesprek en ik kreeg gelijk de baan. Ik kon toen een kamer krijgen in De Waal en dat was wat voor een single stadse vrouw. Na korte tijd had ik een plek gevonden in Den Burg en werd Texel steeds vertrouwder. Sinds 2014 ben ik samen met Ruud en in 2017 hebben we een pand gebouwd met een woonhuis, B&B en mijn eigen praktijk (Synergy Texel). Ik ben er enorm trots op.
Ik heb heel veel aan Texelaars gehad toen ik moest inburgeren
Wat heb je met fysiotherapie?
Dat is mijn werk en mijn passie. Ik ben algemeen fysiotheurapeut en ik ben de enige gespecialiseerde CranioFacial therapeut op Texel. Ik behandel mensen die last hebben van hun kaak, tong, keel, (bijvoorbeeld knarsen of klemmen), hoofdpijn, migraine, oog- en oorproblemen of nekklachten. Veel patiënten worden doorverwezen door de tandarts. Zij kunnen soms echt radeloos zijn en vervolgens verbaasd als ze merken wat je tijdens een behandeling in relatief weinig tijd al kunt bereiken. Ik ben er altijd trots op als ik dat met mijn handen voor elkaar weet te krijgen.
Wat doe je zoal in je vrije tijd op Texel?
Ik hou van rusten, ik vind slapen echt heerlijk. Verder ben ik gek op de natuur, wandelen en de zee. Soms sta ik ook versteld van mijzelf, zo heb ik net mijn eerste kerststukje gemaakt. Zimbabwe is een echt kerstland, maar kerststukjes kennen we daar niet, dus dat was helemaal nieuw voor me. Ik vind het ook heerlijk om te koken en maak wekelijks wel iets van cake of cup cakejes.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Ik heb heel veel aan Texelaars gehad toen ik hier 11 jaar geleden kwam en moest inburgeren op Texel. Mensen hielpen me met de taal en hoe ik moest omgaan met de bewoners. Ik had gelukkig in no time een paar goede vriendinnen en vrienden die me hielpen. Natuurlijk leerden ze me ook schuttingwoorden maar dat had ik snel in de gaten.
Wat zou er op Texel vooral moeten blijven zoals het is?
Ik heb enkele jaren in Oudeschild aan de rand van de haven gewoond en hou echt van de haven. In die paar jaar tijd heb ik wel het aantal vissersboten minder zien worden en dat is jammer. Het is prachtig al die kotters aan de kade te zien en ik hoop dat de schepen die er nu nog zijn ook echt blijven. Wat is een haven zonder vissersschepen en vissermannen met hun mooie verhalen en af en toe een vissie?
Wat zou er op Texel anders mogen?
Er kan soms gezeurd worden om niets en dat mag soms wat minder worden. Maar goed, al zeurend doen een hoop mensen wel wat er moet gebeuren en dat doen ze dan vaak heel serieus.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Rotaryclub Texel. Ze doen veel voor goede doelen en hebben zoveel steun aan mijn Help Zimbabwe actie gegeven. Dat was in geld maar ook in ondersteuning. Het is ook mooi dat ze oude kleding inzamelen voor het goede doel en elke week de bakken legen waar de oude kleding ingedaan kan worden.
Hoe heb je de coronatijd beleefd?
Als fysio’s moesten wij in het begin vier weken dicht en dat was eigenlijk een heerlijke tijd. Ik ben tot rust gekomen, heb een hoop gedaan in de tuin, ben boeken gaan lezen en heb eindelijk Netflix kunnen gebruiken. Het was altijd haast en drukte dan ineens even niks. Daarna ging alles weer gewoon door.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
We wonen aan de rand van Den Burg en hebben er hier eigenlijk geen last van. We vinden het wel leuk zoals de festivals op het strand en we houden ook van de horeca. Lekker om daarvan te kunnen genieten.
Wat doe je over vijf jaar?
Ik weet het niet. Ik heb altijd wel een plan gehad in mijn leven, maar nu zie ik wel hoe het loopt en voor nu genieten van de kleine dingen. Ik heb nog wel een droom te vervullen en dat is in Zimbabwe een revalidatiecentrum voor arme mensen openen.
Volgende 'Eiland Van...'?
Marjolein van der Slikke-Schoo. Laatst hebben we samen gegeten en zij is zo iemand van niet zeuren maar gewoon doen. Ik ben benieuwd naar haar verhaal en daar drinken we dan een glaasje rosé op.