Uit de school geklapt
De zin van het leven
Soms heb je een pareltje van een gesprek, zo aan het eind van de les als de kinderen hun spullen pakken en jij het bord schoonveegt.
Een meisje verzuchtte: "ik vind het leven stom, ik zou liever dood zijn." Ik schrok en keek op om naar haar gezicht te kijken. Pubers kunnen soms theatraal iets roepen wat ze helemaal niet menen. Maar iets in haar toon, alarmeerde mij. Een ander meisje viel haar met enige bravoure bij; "Ja, het leven is vet stom."
"Vinden jullie dat echt?", vroeg ik.
Het was echt; ze hadden het zwaar op school met proefwerken, lange dagen en privé viel het ook niet mee. Ze werden door sommigen als ‘anders’ gezien en dat werd niet door iedereen getolereerd.
Een jongen mengt zich in het gesprek: "Wat is de zin van alles? Je wordt geboren, gaat naar school, werkt en dan ga je dood. Ik vind het maar onzinnig." De meiden waren het roerend met hem eens.
"Wat vindt ú dan de zin van het leven?", was de vraag.
Na even aarzelen zei ik: "Het leven kan zeker lastig zijn, maar het is toch ook mooi? Jullie maken zélf dat het leven zin heeft. Voor mij geven mensen en liefde het leven zin."
"Hmmm", mompelden ze en weg waren ze…op naar de volgende les.
Dit gesprek bleef in mijn hoofd spoken. Had ik anders moeten reageren? Zouden ze het echt zo somber inzien of was het een momentopname? Ik bespreek het met een collega en we spreken af ze extra in de gaten te houden.
Een weekje later informeer ik voorzichtig hoe het staat met de zin van het leven. De stemming is gelukkig omgeslagen. De een heeft een nieuwe hobby, de ander een goed boek gelezen en goede cijfers gehaald. De jongen is nog wel wat stil, hij heeft een groot verlies geleden en dat kan je zin in het leven flink vergallen. Maar ook hij kijkt helder uit zijn ogen en maakt weer grapjes.
Zo mag ik in de levens van vele kinderen meekijken als coach, docent en mens. Ik voel me een bevoorrecht mens.
Remkje Visser
Docent Nederlands, coach en taalcoördinator OSG De Hogeberg