Wat ik zeggen wou
Kat z’n kantoor
Normaal gesproken reageer ik af en toe alleen op wat ik vind dat belangrijk nieuws in de krant is en dan in het algemeen belang. Deze keer is dat niet zo, of beter gezegd niet helemaal zo. Allereerst wil ik de kat die z’n kantoor kwijtraakte (en z’n baasje) van harte feliciteren met het nieuwe kantoor dat een vriendelijk iemand heeft geschonken. Misschien is het een misverstand en komt ook het oude kantoor nog terug. Dat hopen we maar, want het is eigenlijk van de gekke als het zomaar is “verdwenen”. Toch bestaat die mogelijkheid helaas ook, want ook bij mij is zomaar, zonder te vragen, in de week van 1 tot 7 november iets meegenomen. “Verdwenen”, foetsie zogezegd. Heel “fijn” als je bij aankomst ziet dat een persoonlijk eigendom weg is. Ik hoop wel dat dit geen trend wordt.
Al een hele tijd stond bij mijn werkplaats op het Wezenland een origineel plaatstalen ligbad(je) buiten op de kop; niet het gewone grote model maar het kindermodel van ong.1 meter lengte. Dat kon ook, want hier op Texel wonen voornamelijk aardige nette mensen. En hoewel het badje vier pootjes heeft, weglopen doet het niet vanzelf.
Even vragen was niet mogelijk, want ik was er even niet. Het kan dus een verkeerde inschatting zijn geweest, maar dit badje is/was nog in gebruik en geen afval of oud ijzer. Mijn dringende oproep om het terug te brengen heeft nog geen resultaat gebracht maar misschien nu dan. Daarom nogmaals het verzoek om het terug te brengen. Mocht iemand het gezien hebben, het meenemen, of het wit geëmailleerde badje dat plotseling ergens staat als plantenbak of drinkbak, dan verneem ik dat graag.
Frans van der Reyken,
Den Burg