Anders bekeken
Kroon op het werk…
BinnensteBuiten, een leuk TV-programma met bijzondere huizen, prachtige tuinen en smakelijke maaltijden. Woensdagavond zag ik mooie beelden van ons eiland met de Hoornder kerk als bijzondere achtergrond.
Het ging om de tuin van de man die altijd gekleed is in wit overhemd en dito gymschoenen; Jef. De man met de ster die dus heel lekker kan koken. Ik weet niet of hij zelf schoffelt en plant - de tuinman liep in donker geruit overhemd op klompen tijdens de opname - maar het commentaar was puur.
“Ik proef hier de smaak zoals hij vroeger was. Het radijsje is net even pittiger, snap je?” Het radijsje afvegend van zandresten, smakkend in de mond. Een smaakbeleving versterkt door De Waddel, het eerlijke lamsvlees van de Hoge Berg en de vruchten van het wad. “De oorspronkelijke smaak verrijkt ons en deze wil ik weer terug hebben.” Een loffelijk streven en ook hoffelijk, want die ster moet toch eigenlijk blijven stralen. Het valt niet altijd mee om die glans te behouden. Er is graag kritiek.
Over hoffelijk gesproken, deze week kwam het boek over Amalia, geschreven door Claudia de Breij, naar buiten. Het “binnenste" werd voor ons op tafel geserveerd en dat smaakt naar meer. Eerder ging Willem-Alexander zijn dochter voor bij Renate Rubinstein en Beatrix bij Hella Haasse toen ze 18 jaar werd.
Een selfie prijkt met Amalia en Claudia in de tuin. Die tuin was getuige van de persoonlijke gesprekken en grappig genoeg komt hier ook de waardering voor vader en moeder naar buiten. Het pure verdient een ster, dat is wel zeker. Natuurlijk zal ook hier wel iets van kritiek op komen. Maar een beetje stabiel iemand lacht hierom en wuift het weg. Tenminste als het goed is.
In de tuin van Kensington Palace werden de nieuwe afleveringen van” The Crown” opgenomen. In de voortuin van prins William. Hij had zomaar Elizabeth Debicki in een bijna Diana-achtige setting aan kunnen treffen. Queen Elizabeth lijkt op haar oude dag nog onverstoorbaar. Ze spreekt de klimaattop toe in Glasgow - met haar 95 jaar - en benadrukt onze natuur. Maar voor William is dat anders, er kan ook teveel van het binnenste naar buiten worden gebracht. Teveel kritiek kan ook schade toebrengen.
Misschien wordt het tijd dat we onze waardering uiten. Dat we het kostbare zaaigoed in de tuinen niet omver schoffelen met harde woorden, maar nuttigen en prijzen als zijnde van ons allen. Als ik de prei uit de tuin spit en een ovenschaal invet voor de verse vis, dan voel ik mij een vorstin. “U heeft toch wel gestoofde peertjes erbij ma", roept mijn eigen 'Amalia' Marleen. Ja de peertjes van oma…
Jozien