Lief zijn voor elkaar
‘’Ik wou dat corona weg was’’, zegt dochter stampvoetend als ze hoort dat een activiteit op school niet door kan gaan wegens corona. Ik glimlach en zeg ‘’dat wil ik ook wel’’. Ik weet niet of ze het hoort, want ze is alweer afgeleid door speelgoed. Ze begint er ook niet meer over. Het mooie aan de kinderen hoe ze flexibel zijn, en vooral lief voor elkaar. Niet altijd, maar als kinderen ruzie maken is het eerste dat je bijna zegt: ‘’lief zijn voor elkaar’’. Maar wij ‘grote’ mensen zijn niet zo lief voor elkaar. Het doet me oprecht verdriet en maakt me boos dat mensen zo’n harde mening hebben. Waarom laten we elkaar niet in z’n waarde? Het maakt mij niet uit welke keuze mensen maken. Je moet doen waar je je goed bij voelt en daar ook je verantwoordelijkheid voor nemen. Eigenlijk leren we als kind al dat je je soms moet aanpassen voor een ander. Maar daarmee leer je een ander kind wel dat deze in zijn waarde wordt gelaten. Zo leer je een ander kind en een ander zijn gevoel begrijpen. Dat zijn wij als volwassenen wel een beetje verleerd en nu helemaal. Sommige dingen zijn niet te begrijpen en het leven is ook soms ongrijpbaar. Controle is in alle opzichten een angstmiddel. Hebben we controle in een leven? Een beetje, maar zeker niet 100%. Begrip voor elkaar zijn we allemaal een beetje kwijt. WE denken zelf allemaal dat we het het beste weten en hebben al gauw een tunnelvisie. Mensen raken in hun vrijheid is voor een mens in de natuur een aanval, maar laten we dat eens proberen om te draaien in liefde en rust. Alleen dan komen we er samen wel uit. En soms moet je met volle angst vooruit. Heb je een keus? Nee, je moet altijd door, maar ook met élkaar door. Als we dat nou eens zouden onthouden, zou de wereld al dan niet een stukje mooier zijn?
Emily Westdorp