IJsboerin Ans Kikkert met één van de vele steunbetuigingen die ze ontving. Buren tekenden bezwaar aan tegen haar standplaatsvergunning.
IJsboerin Ans Kikkert met één van de vele steunbetuigingen die ze ontving. Buren tekenden bezwaar aan tegen haar standplaatsvergunning. Foto: Gerard Timmerman

Van conflict naar "stammenstrijd"

IJsboerin Ans en de moestuin van Bij Jef. Voorbeelden van activiteiten die in brede kring waardering oogsten, maar waarvan de toekomst door bezwaarschriften ongewis is. Maatschappelijk ongenoegen manifesteert zich in bijval voor de ondernemers.

“Laat IJs van Ans op haar plekje staan”, is de titel van de petitie die inmiddels die nu al door bijna 1500 sympathisanten is ondertekend.

“Al ruim 15 jaar is de ijskar van Ans Kikkert aan de rand van het bos bij Jan Ayeslag een begrip op Texel. De markante aankleding en de bijzondere smaken ijs hebben al menig toeristisch en Texels hart geraakt. De rode zakdoek aan de boom, de paddenstoelen krukjes en de zin “ijsboerin zoekt klant” zijn inmiddels een begrip geworden op het eiland. Deze staanplaats wordt nu bedreigd”, vermeldt de petitie.

Dat is niet bezijden de waarheid. Hoewel Ans geen cent aan advertenties spendeert, weten velen haar ijskar te vinden. Menig passant stopt er voor een ijsje, anderen komen er speciaal voor. Voor bewoners van het verpleeghuis zelfs een uitstapje, maar ook voor de peuteropvang en eindje verder. IJsboerin Ans verscheen ongevraagd in menig krant en magazine, zelfs tot ver over de grens. De ijskar van Ans raakte zelfs zodanig in trek, dat niet valt uit te sluiten dat het aan het eigen succes ten onder gaat.

Buren van haar stek aan de rand van De Dennen op de kruising Rommelpot en Jan Ayeweg vechten de standplaatsvergunning die de gemeente onlangs heeft afgegeven namelijk aan. Medestanders van Ans vinden dit onterecht. “IJs van Ans” houdt zich aan de gemaakte afspraken en draagt zorg voor haar standplaats.

Ans Kikkert-van Strien verkeerde tot voor kort in de veronderstelling dat haar standplaatsvergunning nog twee jaar geldig zou zijn. Maar in september kreeg ze een brief van de gemeente dat ze weliswaar een huurovereenkomst had met Staatsbosbeheer. Maar dat onlangs was geconstateerd dat de benodigde standplaatsvergunning nog niet aan haar was verleend. De gemeente verstrekte alsnog de standplaatsvergunning, geldig op alle dagen van de week, gedurende het hele jaar.

Probleem uit de wereld, zo je denken. Toch niet. Na publicatie van de vergunning tekenden de buren bezwaar aan.

We zijn echt geen klagers en vinden het heel vervelend dat we dit moeten doen

Een stap die Bernadette en Bart Pluis van Heidehof niet lichtzinnig hebben genomen en hen voor een dilemma plaatste. “Ook wij vinden dat de IJs van Ans heel goed past bij Texel en Ans doet het ook heel leuk. Maar wij wonen hier als sinds 2010. Sindsdien hebben we het steeds drukker zien worden. Op mooie dagen lijkt het hier wel de Kalverstraat. Ik heb filmpjes waarop je wel vijftig mensen ziet. Ans heeft er in feite een soort terras van gemaakt. Op de boomstammen die er liggen heeft ze kleedjes neergelegd, waarop mensen kunnen zitten.”

“Wij begrijpen best dat mensen het hartstikke leuk vinden. Als je er zelf niet woont. Maar als je zoals wij er heel dichtbij woont, dan is het echt niet leuk. Wij worden er constant mee geconfronteerd. Het geeft steeds meer en allerlei vormen van overlast. Mensen parkeren bijvoorbeeld op het groentje voor onze woning. Auto’s, campers en zelfs vrachtwagens stoppen voor een ijsje. Maar wij kunnen onze auto niet meer kwijt.”

“Er zijn geen voorzieningen, zoals een toilet. Mensen bellen bij ons aan of ze naar de wc kunnen, of ze hun band kunnen oppompen of dat ze de dokterspost mogen bellen. En dan de verkeersonveiligheid. Het is hier een onoverzichtelijke situatie, waar meerdere wegen bij elkaar komen. Het fietspad gaat dwars over dat kruispunt. Door de drukte is de onveiligheid nog groter geworden. We hebben al drie keer mensen naar de dokter moeten brengen.”

Anderhalf jaar geleden kaartten ze de situatie voor eerst aan. “We zijn echt geen klagers en vinden het heel vervelend dat we dit moeten doen.” Toen ze geen gehoor kregen bij de gemeente, dienden ze in augustus bij de gemeente een verzoek tot handhaving in. Met als argument dat detailhandel drijven op deze plek volgens het bestemmingsplan niet toegestaan is.”

De gemeente gaf geen gehoor aan het verzoek tot handhaving, maar ontdekte wel dat de ijsboerin niet over de vereiste standplaatsvergunning beschikte. Toen die alsnog werd verleend, grepen de buren dat aan om bezwaar te maken. “Dit is geen conflict met Ans, maar een conflict om de plek. Ze kan veel beter een stukje naar het zuiden, bij de ingang van het wandelpad naar de Bollekamer. Daar zijn ook parkeerplekken. Of een paarhonderd meter naar het noorden, langs de Rozendijk bij de omgevallen boom.”

Ans Kikkert relativeert toegenomen drukte. “Ik adverteer niet, heb in al die jaren mijn ijskar nooit vergroot en geen personeel aangenomen. Het enige wat ik doe is de boel een beetje leuk aankleden en ik neem de tijd voor een praatje. Ik zie het ook als een sociale functie. Bovendien zijn ook in de omgeving verschillende bedrijven gestart met de verkoop van ijs. Ik vind het erg leuk om te doen en had gehoopt er in ieder geval nog een paar jaar te staan. Liefst langer. Nu moet ik het maar afwachten.”

Ze heeft een verweerschrift ingediend. Woensdag 8 december buigt de commissie Bezwaarschriften zich over de kwestie, tijdens een openbare zitting, waarna de commissie advies uitbrengt aan het college. Dat zal daarna bepalen of het bezwaar al dan niet gegrond is, dus of Ans mag blijven of niet.

Ans staat niet alleen. De opstellers van de petitie noemen het aanvechten van deze vergunning onterecht en zullen zich hard maken voor een “eerlijke en bovenal humane rechtsgang”.

“We verzoeken de gemeente met klem om dit dispuut niet alleen op juridisch niveau af te handelen. Het betreft een onderneming van een Texelse inwoner die in de loop der jaren een iconisch plekje op Texel heeft gecreëerd. Dit dispuut verdient een bredere aanpak waarin beide partijen zich gehoord en gezien voelen.” 

De familie Pluis: "Wij hopen ook op een goede afloop en sturen ook aan op overleg met Ans en de gemeente."

Moestuin Bij Jef

Niet ver daarvandaan de bron van een andere beladen kwestie: de moestuin van Bij Jef aan het Hoge Achterom. De kwestie is inmiddels zó hoog opgelopen dat sprake lijkt van een tweedeling in het dorp. Tegenstanders van de moestuin en voorstanders.


De tegenstanders, in dit geval de buren, dienden een verzoek tot handhaving, tegen gebruik (verharding en opkweekkassen) en de inrichting van een perceel. Toen de gemeente besloot dit verzoek af te wijzen, werd tegen dit besluit bezwaar aangetekend. Dit bezwaar is gegrond verklaard. De verharding kan volgens de gemeente niet gelegaliseerd en moet weg. Voor de opkweekkassen moet vergunning worden aangevraagd. Gebeurt dit niet, dan moeten ook die weg.

Zo mogelijk nog zorgelijker voor Jef: door het aanleggen van de moestuin is de kavelstructuur gewijzigd. Omdat het perceel valt binnen het beschermde dorpsgezicht van Den Hoorn blijkt ook hiervoor een vergunning nodig. De ondernemer krijgt de kans de benodigde vergunning aan te vragen. Maar als die niet kan worden verleend, is volgens de gemeente sprake van een overtreding en moet handhavend worden opgetreden.

Recreatief medegebruik

De moestuin gaf aanleiding tot een brief aan de raad om recreatief medegebruik op de landerijen rond de Hoornder kerk te verbieden. Deze brief werd door honderd Hoornders ondertekend. Dit tot groot ongenoegen van een andere groep Hoornders. Zij zochten als "de zwijgende meerderheid" de publiciteit. Ze pleiten voor een levendig en tolerant De Hoorn, geen dorp van "zure oude mensen". Ze worden naar eigen zeggen "overschreeuwd" door de andere partij. "Juist omdat we tolerant zijn." 

In de volksmond een "stammenstrijd" tussen sympathiserende Hoornders die al hun leven lang in het dorp wonen, met aan de andere kant mensen die er zijn komen wonen, de één overigens langer dan de ander. 

Jef en Nadine en hun medestanders trekken vooralsnog aan het kortste eind. Het college stelt de raad voor om in het ontwerpbestemmingsplan Reparatieplan Den Hoorn zogeheten extensief dagrecreatief en educatief medegebruik van agrarische gronden binnen/nabij het beschermd dorpsgezicht te schrappen. Dit conform de in april van dit jaar aangenomen Motie "Beschermen Dorpsgezicht Den Hoorn".


Gerard Timmerman

Jef Schuur in de moestuin met tuinmannen Martien van den Boomen en Vincent Lap.
Afbeelding