"Naseumere"
In de rubriek 'Op sien Tessels' is er met regelmaat aandacht voor het Texels dialect. Ditmaal een bijdrage van Irene Zegers die een idee heeft voor de bestemming van het toenmalige postkantoor en lovende woorden heeft voor Marga Lakwijk.
De eerste klanke fon de meziek, klinke fonuut ‘t Glaze peleis ‘t porrek in. ‘t Porrek lóópt gezellig vol. Ik hèèw een plekkie innome op ‘t foorste bankie. Dut benne vost de nuwwe, weer ik over leze het in ‘t Suffertje. Se sitte gnap, wont de hééle tiêd dot de meziek speulde hèèw ik ‘t uuthouwwe. Log niet olliên on de bankies hoor, wont de Tesselse band ‘Back to the Water’ speulde lekkere deuntjes. Ondertusse wos mien mon en een stel kennisse, die ie in ’t centrum teuge ’t lief lóópe wos, ok onskove. Ok see genote d’r fon. De mon wos hillegaar onderstebove fon ’t Glaze peleis.
‘Nouw’ seit ik, ‘dot hèèwwe wee te danke on die mevrouw’, en ik wees naar Marga Lakwijk op ’t bankie naast òòns. Wee raakte effies mit mekaar on de praat en ik froeg on heur, hoe lang ‘t nou leeje wos, dot see de Burregers optrommelde om in geweer te komme teuge de gróótte plonne die er wosse foor ’t porrek. ‘Wont,’ seide Marga en medestanders toe, ‘wee weune hier en wee sèègge dot ’t porrek bluve moet’. Dot wos in 2010. Wee benne weer een poosie veerder. Toe ik lest olderes op ’n terrassie, ‘t porrek in te kieke sot, (de bankies mostte toe nag komme), docht ik, wot is er bute ’t Glaze peleis nouw eigelijk aars worre? Wont ja, ’t gebouw staat déér as een Grande dame prachtig te weze. Ok de ouwe bome hèèwwe ruumte krege, komme nouw prachtig tot sien recht. Iniêns sog ik t, ‘t léger struukgewos wos weghaald, deerdeur wos ’t meer ope worre, zó je ’t gefoêl kregt dot ‘t perrek d’r ok bee hoort, ‘t lóópt hillegaar deur naar de plaas. Prachtig!
Ik hod er ooit iêns een Haiku over skreve:
‘De bomen in het
park danken Marga
Lakwijk
voor aller inzet’
U begriept dot Marga Lakwijk foor mee ’t boegbeeld is foor ol die are mèènse die heur holpe hèèwwe, mit deuze strijd. Ondertusse hèèwwe jullie leze kenne dot ’t porrek opend is. Toch nag effies een officieel tintje er an.
Nouw ik toch zó an ‘t miêmere ben over fon olles en nag wot. An de Porrekstréét staat zo’n mooi oud gebouw. Ik hod ol ‘s teuge de eigenaar seit: ‘Jee moet ‘r ‘s een mooi mezeejum fon make met de ‘Geskiedenis van de post en de postskuut naar Vlie’. Deer is vost héél veul over te fertelle. Ik weet dot de dirrekteur fon de Amrobank an de Binneburreg met deuze geskiedenis bezig weest is. Hoe veert hee deer mee komme is, weet ik niet. Meskiên dot ’r iêntje fon de Historische fer-eneging deer meer fon weet. Een naam het ik ol, ‘Mezeejum ’t Postketoor’.
Irene Zegers