Anders bekeken
Renvogel
De zeldzame renvogel werd het laatst gespot in oktober 1986 op ons eiland Texel. Normaal is deze steltloper met witte poten te vinden na een lange tocht langs wolken en hemel in het zand van de zuidelijke Sahara. Maar soms landt hij prettig op ons zandstrand of in Bergen aan Zee. Boswachter Daan Bijman was eigenlijk een verdwaalde wandelaar aan het opsporen toen hij de dwaalgast op witte pootjes vlak voor zijn neus zag landen. Een foto werd gemaakt en Daan veranderde in een klein ogenblik in een held in de vogelwereld. Deze topsoort is de crème de la crème, hoog genoteerd op de verlanglijst.
Het nieuws verspreidde zich al gauw en vele belangstellenden kwamen om te kijken naar deze mooie rennende tapuit. Lange benen kwamen afgelopen zondag ook voorbij in de marathon van Rotterdam. Rotterdam, eigenlijk het tegenovergestelde van een woestijn met grote zandvlaktes, maar een prachtige stad met een beroemd parcours. Een marathon met de absolute wereldtop en duizenden toeschouwers langs de route. Er deed ook hier een zeldzame renvogel mee. Hij liep de ruim 40 kilometer in dik 3 uur, op zich al een geweldige prestatie, ware het niet dat hij met een zware last op zijn schouders liep. Op zijn shirt stond zijn vrouw afgebeeld met haar handen reikend naar de hemel. Hij liep met een missie en dat was 113 Zelfmoordpreventie.
Op 24 oktober het jaar daarvoor kwam zij uit een coronaquarantaine en zag geen licht meer aan het eind van de tunnel. Nee, zij maakte een einde aan haar leven. Een gestudeerde vrouw met twee lieve kinderen en een man - geboren en getogen op ons eiland - die zielsveel van haar hield liet ze achter. Een groot verdriet, een oceaan vol tranen. Vragen en rouw. Deze geweldige renvogel haalde duizenden euro’s op voor het goede doel, de zware last veranderde hij in daadkracht. Hij stelde een prachtige daad door met al die lange passen door de straten van onze grote havenstad te gaan. Het werd de Jantina Memorial Run voor hem, voor de kinderen, de familie, vrienden en sponsoren.
Een eerbetoon aan deze lieve vrouw met de wens voor meer openheid, bespreekbaarheid en ondersteuning van suïcidale mensen, hun naasten en nabestaanden. En misschien ook voor ruimte voor de keerzijde van het beleid in coronatijd. Kinderen thuis uit hun vrije speel- en schoolwereld, jonge studenten in de steden, druk op de samenleving, het schrijnende tekort in de zorg, eenzame ouderen en angst in plaats van hoop. Soms zou je willen wegvliegen, net als de renvogel, gewoon in het zwerk….
Jozien