@TXL
Personeel gezocht
De arbeidsmarkt schreeuwt om personeel. En tegenwoordig lijkt het moeilijker dan ooit om een baan te vinden. Of is dat een baan die bij je past? Een baan die bij je behoeftes past, bij het inkomen dat je wenst, bij de functie die je uitoefent?
Als ik me nu zou richten op de doelgroep jongeren, dan is daar de afgelopen jaren wel een kentering in ontstaan. Ik ken maar weinig jongeren die meer dan 40 uur per week werken om hun vaste lasten te betalen en te sparen voor leuke dingen. Elke jongere heeft wel een baan, maar geen banen waarbij je 40 uur moet werken. Er moet ook genoeg tijd overblijven om te chillen met vrienden, om coole stedentripjes te maken en om te kunnen gaan sporten.
We willen meer vrije tijd. Vroeger werkte iedereen. Je collega’s waren vaak je vrienden en je werkte vooral in het seizoen keihard om een spaarcentje te hebben. Die tijd is voorbij. En zo heb je één van de oorzaken ontrafeld van de groeiende schreeuw om personeel. Maar ook daarnaast nemen de psychische problemen onder jongeren toe. En mensen die hiervan last hebben zijn minder in staat om te werken en zitten vaker thuis. Dit is nog maar het topje van de ijsberg, en op Texel zijn er meerdere factoren waardoor bedrijven om personeel staan te springen.
Maar het gaat meer om de oplossing. Zou je in deze maatschappij nog kunnen verwachten dat jongeren veel meer gaan werken? Waarom zouden ze het doen als het voor hun eigen portemonnee niet hoeft? Is de overheid aan zet? Door jongeren die om bepaalde redenen thuis zitten te begeleiden naar een passende werkplek? Of de 40-urige werkweek meer te belonen? Of zijn we zelf aan zet? Zouden we als we minder verwachten van onze vrije tijd ook meer gaan werken? Doordenkertje..
Emily Westdorp