@TXL
Kindvriendelijk huis
Ken je dat als ouder? Dat je een huis binnenstapt met je kinderen en dat je denkt, oei, dit is niet kindvriendelijk. Je ziet de instabiele salontafel al staan met een mooi gouden dienblad met allerlei breekbare waxinelichtjes en vaasjes met bloemetjes, je ziet een bank en een stoel met een niet te makkelijk te reinigen stof en je ziet een vloer, die eigenlijk niet gemaakt is voor vallend drinken, kruimels chips, of kinderschoenen die heen en weer rennen van enthousiasme.
Wat ongemakkelijk ga je zitten op de smetteloze bank terwijl je kinderen eerst nog even moeten wennen en rondkijken in de nieuwe omgeving. Ze krijgen wat drinken aangeboden en voor de goede vorm ook een koekje, waarvan ik al weet dat de kruimels straks in alle verste hoekjes van de kamer te vinden zijn. Soms is er wat speelgoed, of anders wel een blaadje met kleurpotloden. En dan komen de kinderen langzaam los, gevoed door een heerlijk koekje en geen kindvriendelijke limonade, nee ik ben geen moeder die vindt dat er altijd op de suikers gelet moet worden, maar er is een verschil tussen kinderlimonade en ‘’gewone’’ limonade, vooral met suikers, waardoor het stuitereffect vaak nog iets zichtbaarder lijkt.
Al zit dat ook tussen moeders oren, omdat je al met samengeknepen billen op die smetteloze bank zit, bang dat je bij thuiskomst de verzekeringsmaatschappij moet inlichten. En dan beginnen de kinderen te rennen, op de bank te rollen, en dan zie je de persoon des huizes ook met samengeknepen billen zitten. De salontafel met gouden dienblad, waxinelichtjes en vaasjes heeft ook al een paar keer gevaarlijk heen en weer geschud en vervolgens zie je dat kind dat rustig aan het kleuren was (denk je), ook per ongeluk met de pen de stoel heeft aangeraakt. Krijg je er dus slecht uit. Uiteindelijk besluit je na 1 kopje thee maar te gaan, een penstreep en 1000 koekkruimels achterlatend. Volgende keer maar bij mij. Of buiten in het bos.
Emily Westdorp