Terugblik op corona: Minder bleek beter
“Het was spannend, verwarrend, er was wat onbegrip, extra werk ook en we konden minder mensen aan boord. Maar uiteindelijk is het voor ons allemaal goed uitgepakt.” Erik Rossing, samen met echtgenote Karin eigenaar van rondvaartschip TX44 runt, is positief gestemd.
Sinds ze het schip in 2019 overnamen van Adrie Hutjes, hebben ze eigenlijk nog geen “normaal” seizoen meegemaakt. Erik: “Het eerste jaar ging het roer stuk en moesten we in september stoppen. In 2020 kwam corona en lagen we het hele voorjaar stil. Pas in juni mochten we weer varen en in december moesten we weer stoppen. Dit jaar mochten we op 28 mei voor het eerst varen. Het verschil met 2020 was dat er nu meteen al veel mensen waren.”
Wel golden deze zomer de nodige beperkingen: “Wij vallen onder de rondvaart, maar als het moeilijk werd, dan onder horeca. Thomas de Greef is onze contactpersoon in de haven, hij zorgde dat onze vragen bij de Veiligheidsregio terecht kwamen. Anderhalve meter afstand, in de salon maximaal 50 personen en boven (buiten) 60 tot 70. Dat was goed te doen. We hadden twee soorten polsbandjes, binnen en buiten. Je moest reserveren. Iedere tafel stond op naam van de betreffende passagiers. Voor ons veel werk, maar het pakte positief uit. Het gaf de mensen rust, meer loopruimte en beter voor de horeca. Gasten ervaren het als luxe, alsof ze echt op een cruise gaan. Minder bleek beter. We denken er over om volgend jaar ook plaatsen gereserveerd te houden."
Uiteindelijk allemaal goed uitgepakt
Mensen waren blij
“Mensen waren blij dat ze mee konden. We hadden ook meer spreiding over de dag. Eerder lag de piek in de middag, nu over de hele dag en avond. We hielden overdag twee rondvaarten. Als het mensen dan niet lukte om te reserveren, dan zei ik: “U kunt ook ’s avonds.” En dat deden ze dan ook.”
“Over het algemeen leuke mensen aan boord. Vorig jaar hadden we er eentje die echt vervelend was, nu helemaal niet. Mensen waren relaxed, soms een beetje moe van het wachten en reserveren, bijvoorbeeld in musea, en dat begrijp ik ook wel. Deze zomer was niet de mooiste, toch waren mensen blij. Ze hoeven bij ons niet te betalen bij reservering. Slechts bij twee vaarten, toen het net begon te plenzen, bleef het boven leeg. Alle andere afvaarten zaten we vol. In de zomer en het naseizoen.
De groep die voorheen met Adrie meeging is gebleven en we hebben ook nieuw publiek aangeboord. Door onze aanpak en de inrichting van de salon. We zijn geen Zonnebloem-boot. Toen we het overnamen hebben we het hele interieur vernieuwd naar onze smaak, wat meer spektakel aan boord. Het is goed uitgepakt, jong en oud vind het leuk.”
Eén reis, twee attracties
“Waarin wij ons ook onderscheiden is dat we twee attracties op één reis bieden: de zeehonden én de haven van Den Helder We hebben bij de marine veel krediet opgebouwd en mogen dichtbij komen. Er is zóveel te zien. Hoe groter het schip is, bijvoorbeeld de Karel Doorman, hoe meer foto’s de passagiers maken. Als een vaartuig van de marine ons ziet varen, vinden ze dat leuk en varen een rondje om ons heen.”
Aan boord zijn de taken verdeeld. Karin doet de horeca, ze hebben een stuurman en als speaker praat Erik de gasten bij over wat er te zien is. “Ook de marinehaven en ook over wat we onderweg zien. Een mooi schip, Ceres, de PH-dijk, de Schans, het NIOZ en de Hogeberg. Bijvoorbeeld over de Zeven Pannenkoeken in het Doolhof. Mensen gaan daar ook kijken. Sturen ze me een mailtje. “Het was helemaal geen pannenkoekenrestaurant!”
Lange Jaap
"Soms zien mensen de Lange Jaap in Den Helder en denken dat het Vlieland is. De ene keer vertel ik hoe het echt zit, maar als ik een opa zijn kleinzoon iets hoor vertellen wat niet klopt, dan laat ik dat maar zo."
Met het entertainen van mensen heeft Erik wel ervaring. Als muzikant speelde hij in het buffetrestaurant dat hij met Karin 25 jaar in het Drentse Eext had. “Ik was zanger en begeleidde mezelf op toetsen. In Drenthe was ik behoorlijk bekend en ik speelde zelfs in grote zalen, ook in Duitsland. Soms wel vier optredens op een dag." Over die bekendheid: "Op mijn achttiende had ik een hitje: “Patrona Bavarie” (nog te vinden op Youtube). Ik heb vier cd’s gemaakt. De foto heeft Pieter de Vries nog op Texel gemaakt. We waren hier eens op de boot bezig. Fenny Schagen fietst hier regelmatig langs. Een keer stopte ze. Ze had steeds al het idee dat ze me ergens van kenden. Toen wist ze het. “Ik ken je liedjes en zong ze mee.”
Ook voor menig andere Texelaar zijn Karin en Erik, die elkaar op de koksschool hebben ontmoet, geen onbekenden. “Van 1990 tot 1992 waren we zetbaas in De Lindeboom. Het was de tijd van Notebomer van Jarino. Ik kende hem vanuit Drenthe. Roerige jaren. We hebben dat twee jaar gedaan, met ook de bioscoop er bij. Maar ik voelde dat het met Jarino niet goed zat (Notebomer ging kort daarna failliet). Nadat ik alle leveranciers en medewerkers had betaald, zijn we met een schone lei vertrokken. Maar we hebben altijd gezegd: Als we vijftig zijn komen we terug. Het eiland, de sfeer en gezelligheid spreken ons aan. En er is hier veel handel.”
Gastvrijheid
Gastvrijheid staat hoog in het vaandel. “Bij de loopplank heet ik de gasten welkom, onderweg geef ik ze informatie, met nu en dan een kwinkslag en na afloop…” Hij haalt een knuffelzeehond te voorschijn. “Elk kind krijgt er eentje. Zo leuk als je ziet hoe de kinderen ermee naar hun vader, moeder, opa of oma rennen.”
Moet er vandaag niet worden gevaren? “We zouden graag willen, maar het schip heeft een technische storing. Het onderdeel is er pas over drie weken. Voorlopig liggen we stil. Best zuur, want er loopt veel volk over de haven. Maar ik heb er geen slapeloze nachten van. Ons seizoen was prima, drie keer op een dag bomvol. We gaan gewoon wat eerder op vakantie en varen vanaf 27 oktober vrolijk weer verder tot en met de kerstvakantie.
Gerard Timmerman