Recreatie Piet, Eilandcompetitie, Buitentoernooi en Wampex
Recreatie Piet, Piet Sport en de P in Kwapsma. Benamingen voor Piet Keijzer, verwijzend naar zijn activiteiten. Beheerder van de sporthal en medeorganisator van de Eilandcompetitie, het Buitentoernooi en de Wampex.
Piet Keijzer, opgegroeid in een rooms gezin in Den Burg, vormde bij allerlei activiteiten een duo met André van der Vliet “We kenden elkaar ook doordat zijn opa François de Grave, bollenkweker aan de Grensweg, medewerkers uit Friesland haalde. Die kampeerden bij ons op Dennenrust. Op de HBS kwamen we bij elkaar in de klas. Daar zetten we samen al dingen op touw. Piet ging studeren (biologie en psychologie), eerst in Nijmegen en daarna in Amsterdam. Ik zocht hem regelmatig op. Piet werkte ook in het Texels Museum, bij Gerrit de Haan. In de ijssalon. Hij was er trots op dat hij bolletjes vol met lucht kon scheppen." Toen André de camping later had overgenomen kwam Piet op Dennenrust werken. Daar deed hij ervaring op in het recreatiewerk.
Eind jaren ’70 kreeg Piet een vaste aanstelling als projectleider van het Texelse zomerrecreatiewerk en assistent-beheerder van sporthal Ons Genoegen, waar hij met Dirk van Heerwaarden een goed koppel vormde. Uit die periode stammen zijn bijnamen “Recreatie Piet” en “Piet Sport”. Hij vond dat de recreatieactiviteiten niet alleen voor toeristen bedoeld waren, maar ook voor Texelaars en organiseerde voor hen activiteiten en cursussen.
Eilandcompetitie volleybal
André en Piet bleven een hecht duo. Vanaf begin jaren '70 organiseerden ze samen de Eilandcompetitie Volleybal.” Bij hun tienjarig jubileum organiseerden ze, als een soort komisch duo, zelf hun afscheid. Wars van enige standaard gaven ze een eigen draai aan de plechtigheid. Hun eigen toespraak die ze zelf vooraf op band hadden ingesproken, beluisterden ze zittend tussen het publiek. Gememoreerd werd hoe ze in die jaren 12 kilometer volleybalnet hadden gespannen en 8400 wedstrijden hadden gestart. Piet zei: “Ik geloof niet dat ik er eentje écht heb gezien.” Van Tevoko kreeg hij elk jaar een platenbon. Alleen had hij geen platenspeler. Het was niet hun definitieve afscheid, ze bleven nog lange tijd betrokken bij het volleybal op Texel.
Op camping Dennenrust kwamen ook volleyballers die deelnamen aan het Buitentoernooi. Daarmee raakten ze samen betrokken. Vanaf 1982 deden Piet en André de wedstrijdleiding. We hebben dat een jaar of twintig gedaan."
Beiden volgden een sportleiderscursus, met docenten van het CIOS in Heerenveen. Eén van de opdrachten was: verzin iets in de sport dat nog nooit gedaan is. Zo ontstond het idee voor een fietstocht. Deelnemers moesten hun fietsen bij de Hertenkamp achterlaten en daarna te voet verder naar hoeve Plassendaal. Tot hun verrassing stonden daar hun fietsen, gebracht met een aanhangwagen.
Wampex
Het vormde de basis voor de Wampex (Weekend Amfibische expeditie), inmiddels omgedoopt in Waanzin. Piet en André werden ook geholpen door oud-Texelaar en docent aan het CIOS Kees de Koning. Daarna met een groep vrienden, onder de naam Kwapsma, die al brainstormend samen de meest fantastische opdrachten bedacht. De Wampex werd een terugkerend evenement waarbij een grote schare deelnemers bij nacht en ontij over het eiland ging om allerlei opdrachten te vervullen. Het groeide uit tot een instituut, boeren, natuurorganisaties en andere die door Kwapsma werden benaderd voor medewerking, haalden het niet in hun hoofd om nee te zeggen.
Minder bekend is dat Piet een verwoed verzamelaar was van schelpen, hij bouwde een omvangrijke collectie op, afkomstig uit de hele wereld. Na een verschil van inzicht stopte hij als beheerder van de sporthal. Volgens vrienden was dat ook op het persoonlijke vlak een keerpunt, waarna hij zich steeds verder terugtrok uit het openbare leven. Hij zat graag op de fiets en maakte lange ritten, zoals van Texel naar Frankrijk.
Een Texelaar met een vriendelijke karakter, die open stond voor veel dingen en graag het gesprek aanging, zich inlas, met een brede kennis, bereid de handen uit de mouwen te steken, op wie je altijd een beroep kon doen. Met een bijzonder gevoel voor humor. Sterk staaltje daarvan manifesteerde zich tijdens de omstreden dunning van de Dennen in de jaren negentig. Hij gaf zijn protest een ludiek draai en hing in het gekapte bos een spuitbus op met "echt Tesselse dennengeur".
Piet Keijzer overleed maandag 27 september, hij werd 70 jaar.