De kant langs
Pensionado’s
“Hoe lang moet jij nog?” De Texelaar die het vroeg was zelf al een poosje met pensioen en vroeg zich af hoe dat met mij zat. Nou, voorlopig ben ik nog niet aan de beurt en er is bij de krant nog werk zat.
Maar toch denk ik wel eens: met pensioen en dan? Ik spreek geregeld pensionado’s. Het wemelt er van. Vaak bezige baasjes, als ik met hen wil afspreken voor een stukkie in de krant moet er niet zelden ruimte worden gemaakt in hun agenda. Het moet niet gekker worden.
Er is wel het nodige veranderd met die pensioengerechtigden. Er was een tijd dat ze steeds jonger stopten met werk en in de VUT of een andere regeling gingen, soms al halverwege de vijftig. Blakend van energie. Zulke mensen krijg je niet achter de geraniums.
Ik heb er heel wat geïnterviewd. Texelaars die na langdurige carrières, al dan niet bij dezelfde baas of in het eigen bedrijf, afscheid namen. En dan de onvermijdelijke vraag: En straks? Zelden zeiden ze dat ze zich enthousiast als vrijwilliger in het verenigings- of culturele leven zouden storten. Toch gebeurde dat vaak wel.
We zien het om ons heen. Pensionado’s die energiek in de weer zijn bij verenigingen, musea en allerlei andere organisaties. Ze doen klusjes, zorgen dat de tent opgeruimd is, open gaat, dat bezoekers worden ontvangen, leiden die rond en zwaaien ze weer uit. Ze zitten in besturen, zijn natuurgids, schenken koffie in het zorgcentrum, zitten in de redactie van het dorps- of verenigingsblad en nog veel meer.
Pensionado’s heb je in allerlei gradaties. Artistieke types. Zoals oud-kachelsmid Theo de Graaf, nu druk in de weer met het smeden van vogels van bestek. Anderen komen op voor het milieu. Zoals Henk Griffioen van Texel Plasticvrij. De hele zomer achter de kraam op de zomermarkt om toeristen bewust te maken. Verderop, in de stand van Texel Energie, Leo Timmers. De oud bankdirecteur steekt al jaren belangeloos ziel en zaligheid in de lokale energiecoöperatie, die zonder hem waarschijnlijk al lang ter ziele zou zijn.
Je hebt ze ook op het zakelijke vlak, voor wie hun imperium schijnbaar nooit groot genoeg is. Gerard Zoetelief, het ene moment in het nieuws wegens een nieuw vakantieparkje aan het Mienterglop, het andere door de miljoenendeal van de Driehoek met Europarcs. Kees Schumaker (CS, 81) bouwt onverstoorbaar verder aan Bispinckhof. Professor De Jager, die nu het universum van dichtbij onderzoekt, had ook geen rust in z'n kont. Liefst had de sterrenkundige er nog een eeuw aan vastgeknoopt.
Stichting Kernwaarden Texel, laatst in het geschil over “De Hand” door de rechter in het gelijk gesteld, drijft op pensionado’s. Stichting Toeristisch Investeringsfonds, de Kringloopwinkel, Voedselbank en zo kan ik nog wel even doorgaan. Betrokken Texelaars, ouwe rotten die het klappen van de zweep kennen. Ze houden de boel draaiende.
Ik vraag me wel eens af hoe dat straks moet. Menig organisatie draait op vrijwilligers die naar de huidige maatstaven vroeg met pensioen gingen. Maar links en rechts begint het te kraken. Door toenemende vergrijzing, de nasleep van coronaen andere oorzaken dunt het legioen uit en worden vacatures niet ingevuld. De tweeverdieners van de nieuwe generatie hebben de handen vol aan zichzelf, hun gezin, etc. en zien hun pensioen naar de horizon verdwijnen.
Tja, hoe moet dat in de toekomst? Ach, om met wijlen Henk "de Baron" Witte te spreken: je ken je d'r druk om maken en je ken het ook niet doen.
Gerard