Woelmuis
Plagiaat
Er zit niets anders op, ik zal de stenen schapen voortaan anders moeten beoordelen. Ze hebben immers een heus stamboek, met auteursrecht, ze genieten bescherming van Buma-Stemra. Dan moet er echt wel sprake zijn van een hoge kunstwaardigheid. En dat kun je van mijn schrijfsels niet beweren; “la gloire de se voir plagié” is mij nimmer te beurt gevallen. Kortom, daar ben ik stikjaloers op. Maar toch, weer moesten die arme schapen teruggedreven worden naar de opslag van Gemeentewerken. Het is onderhand iedereen wel duidelijk: Er rust geen zegen op deze objecten. Ik verwacht dan ook dat de ambtenaren nu iets heel anders, iets zonder plagiaat, zullen verzinnen om hun geliefde oud-collega te herdenken. En Edo gaat een andere invulling voor de rotonde van Akenbuurt bedenken, en als hij toch bezig is, meteen ook maar een invulling voor alle andere rotondes op ons mooie eiland. Herementied, dat is nog eens een huiveringwekkend bericht. Maar het wordt onderhand wel tied, want er zijn intussen heel wat rotondes bijgekomen. Ach, wat zou mijn roemruchte voorganger Horszel hier van vinden?
Woelmuis