Anders bekeken...
Verleiding
Sint Lambertus, de 16e september, is de dag dat de appelpluk start. Ik wist niet dat die dag bestond en was in de veronderstelling dat elke appelsoort zo zijn eigen pluktijd heeft. Als de appel rijp is, kun je met een draaiende beweging makkelijk plukken. Ik doe mijn best in de tuin, twee bomen hangen vol met appels. Rode sappige appels. Ik begrijp de verleiding, ze zijn als billen om in te bijten, ze geuren ook nog lekker…
De peren zijn wat minder dan vorig jaar en als ik op de fiets stap voor pruimen van Keyser, dan verbaast me het grote formaat van de peren daar. De altijd vriendelijke moeder en dochter zijn samen aan het plukken geweest en vertellen over de grote peren. Peren van een pond per stuk. Een peer is net een mooie vrouwenborst. De appelsap zo vers van het land is altijd heerlijk om te geven en te krijgen. Maar dat zal ik maar niet gaan proberen van die appels hier in de tuun.
Ik probeer en constateer nog wel flinke zurigheid, potverdikke, ik verwacht wel wat meer van Lambertus. De vogels hebben er wel eentje goed genoeg bevonden, in de aanvliegroute duiken ze er op af als was het een target. Ik denk dat ik mijn target maar wat verzet. Ik klim van de trap. De bramen eerst maar eraf, die zijn echt rijp. De onderste hebben Souwtje en de kippen voor hun rekening genomen.
Ik schiet in de oranje overall van manlief en probeer de prikkers te ontwijken als ik bezig ben. Sommige vallen er al af als je alleen maar kijkt of wijst. Maar na een uurtje heb ik toch een bakje vol. Een MonChoutaart met bramen, ik zie de heerlijkheid al voor me, lekker voor het weekend. Ik proef er nog een paar, de zon komt door en ik ga lekker met een boek nog even buiten zitten.
Heerlijk nog die najaarszon. Elke keer gaat mijn hand naar het bakje. Als ik koffie gezet heb, kom ik terug en zie ik Souwtje nog net wat likken. Het bakje is leeg. Ik kijk nog naar de grond, maar nee, het is in haar buik verdwenen. De telefoon gaat: "Ma we komen het weekend, kunnen we logeren?” Ja, dat kan altijd.
“Zijn er nog plannen?”, vraag ik. “Ja, hou je vast, ik ga parachutespringen! Maar wat zie je er raar uit?” Tegenwoordig is videobellen gewoon, dus hij ziet een moeder in oranje overall met paarse mond en verwilderd haar. Ik denk niet dat Adam voor mij gevallen zou zijn. Zeker niet uit de boom of uit de lucht…!!
Jozien