Anders bekeken
Elkaar aanvullen…
De huwelijksmaanden augustus en september zijn in volle gang. Echtparen die voor elkaar en de toekomst hebben gekozen, komen in allerlei variaties voorbij op ons mooie eiland. Prachtig om te zien hoe jonge mensen de dag invullen. Hoe ze ernaar uitkijken en in mooie jurk of pak komen aangereden met een prachtige auto om elkaar het jawoord geven.
Ik vlieg van strandslag naar skéépeboet en het gemeentehuis en vice versa. Mooie muziek, uitgekozen nummers, een verrassing als ik het opzoek op YouTube. Ook verliefde Duitsers komen graag met hun familie naar het Ibiza van het Noorden. In het voorgesprek voor het huwelijk is de laatste vraag een cruciale: ”Wat vinden jullie nu zo mooi aan de ander? Waarom denken jullie met elkaar de toekomst in vertrouwen tegemoet te treden?”
Dan volgen eerst de mooie kenmerken; knappe vrouw, dan de kern; maar ze is ook erg lief en eerlijk, ondernemend en spontaan. En zij over hem:” Hij is rustig, weloverwogen, ik kan alles zeggen, we zijn in evenwicht en we vullen elkaar aan." Dan denk ik: "Wow, wat mooi om dit te horen. Wat goed om de liefde van beide partijen te zien en hun vertrouwen in elkaar te delen." Ja van de jeugd kunnen we nog iets leren! Ze werken hard, vaak allebei fulltime, want anders kan de woning niet betaald worden. Ze hebben een leuke tafel buiten staan, het huis netjes en ze maken ook nog tijd vrij voor sport en/of huisdier.
Vanmorgen vroeg las ik dat Remkes het informatiestokje gaat overnemen om als 'babs' (buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand) te fungeren in het politieke huwelijk van 2021. Augustus en voorliggende maanden waren niet succesvol, nee, integendeel; het huwelijk lijkt wel afgeblazen, Tjeenk Willink en Hamer gingen hem al voor. Niet de eerste de beste. Wat schort eraan is de vraag? En misschien zou de informateur de vraag ook aan de partijen moeten stellen. In het Duits vraag ik :”Sind sie gewillt …?” Bent u bereid? En dat is wat eraan ontbreekt. De wil om er met elkaar iets moois van te maken is er niet. Het ego gaat voor en dat is nu net wat in het huwelijk niet de bedoeling is.
Elkaar de ruimte geven en werken aan een leefbare plezierige toekomst (ook voor onze kinderen) zou bovenaan het lijstje moeten staan. Kijken naar elkaars pluspunten en daar dankbaar voor zijn. De jeugd zegt vol goede moed: ”Ja ik wil." In de Tesselse wind, door het mulle zand, door een weiland, waar dan ook. Misschien moet Remkes met de ego's eens een ronde maken om de meertjes. En als ze geen "ja" zeggen nog een keer…..
Jozien