Doordouwer die niet van zijn koers afweek
Toen Harry Mathijsen op 1 mei 1999 werd aangesteld als directeur van de Recreatie Stichting Texel (RST, later TexelCampings), was de bedoeling dat hij één jaar zou blijven. Het werden er vijftien.
Mathijsen gaf leiding aan de organisatie die campings Kogerstrand, Loodsmansduin, De Shelter en Om de Noord beheerde en exploiteerde. Er vonden in zijn tijd ingrijpende herstructureringen plaats op de campings. Hij manifesteerde zich als een standvastige roerganger en een doordouwer die zich niet zomaar van zijn koers liet afbrengen. Zijn stijl van werken maakte hem op Texel niet onomstreden. De een kon prima met hem overweg, de ander lag geregeld met hem in de clinch. Zo veroorzaakte de “revitalisering” van Loodsmansduin onder zijn leiding, waarbij onder meer oude vaste standplaatsen verdwenen en verhuurchalets en nieuwe jaar- en seizoenplaatsen terugkeerden, de nodige onrust..
Bij tegenwerking toonde hij zich strijdvaardig. Zoals in een ingezonden brief in januari 2014 in deze krant, mede naar aanleiding dat de gemeenteraad niet wilde meewerken aan zijn verzoek tot jaarrond kamperen op de duincampings. “Als Kogerstrand en Loodsmansduin werkelijk zo belangrijk zijn voor Texel, zou het goed zijn als de politiek, de plaatselijke ondernemers en Staatsbosbeheer zich eens zouden afvragen in hoeverre zij er samen met Texelcampings voor kunnen zorgen dat de duincampings, uniek voor Nederland, op een goede manier kunnen blijven bestaan.” Maar de raad ging er niet in mee.
Harry Mathijsen (1949) was de zoon van een treinmachinist en verkoopster bij V&D en groeide op in een streng katholiek gezin. Het kwam hem allemaal niet aanwaaien, maar hij werkte hard en was een doorzetter. Als student Economie aan de Hogeschool in Utrecht nam hij in 1967 deel aan de studentenopstand, gelijktijdig met die van het Maagdenhuis in Amsterdam, onder meer voor meer inspraak door de studenten. Hij studeerde af en werd registeraccountant en werkte onder meer bij bureau Moret, Ernst en Young. Hij deed fanatiek aan handbal en schopte het tot het provinciale selectieteam van Utrecht. Maar ontwikkelde nadien een omvangrijk postuur. In 1997 kwam de ommekeer en stelde hij zich als doel om een marathon te lopen. Hij stopte met roken en ging elke morgen vroeg hardlopen. Het doel werd gehaald. In 1999 voltooide hij de marathon van New York in 4.43 uur. In de zomermaanden kampeerde hij op Kogerstrand. Een familietraditie die zijn grootvader na de Tweede Wereldoorlog al had ingezet. Inmiddels zijn ook zijn kleinkinderen, de vijfde generatie, er door aangestoken.
Hij was dus niet onbekend met de duincampings en de uitdagingen die dat met zich meebrengt, toen hij in 1999 Menno Hoffman opvolgde als directeur van de RST. “Hij ging zijn hart achterna en doen wat hij leuk vond”, vertelde zijn zoon bij de uitvaart. Met echtgenote Jannie had hij ook een dochter. In 2013 ging hij met pensioen. Op 1 januari “fuseerde” de tot TexelCampings omgedoopte RST met exploitatiemaatschappij De Krim. Zijn zoon memoreert hem ook als strijder tegen onrecht. "Dat kwam hij ook zelf tegen in het leven, zakelijk en persoonlijk. Hij ontfermde zich over de kwetsbaren in de samenleving.” Zo gaf hij les aan de avondschool voor laag geletterden en zat in het schoolbestuur van speciaal onderwijs. Ook was hij lid van de serviceclub de Lions in zijn woonplaats Doetinchem.
Hij bleef naar Texel komen. Kamperend op Kogerstrand voelde hij zich eind mei ineens niet lekker. Het bleek alvleesklierkanker. Harry Mathijsen overleed op 15 juni. Hij werd 71 jaar.