Anders bekeken
Jantje...
De heide is mooier dan ooit, bloeit in grote struiken, de regen heeft zijn werk gedaan. Waar eerst de hele Slufter paars was van de lamsoor en vele mensen in bekoring bracht, volgt nu De Bollekamer met de heide op het eiland. Wij genieten ervan en de toeristen nemen het tot zich als dorstige en hongerige kinderen.
Allemaal blij in eigen land en ook allemaal een beetje verwonderd dat het eigen land dat te bieden heeft. De oudste zoon is met vrouw en kinderen in Callantsoog en bezoekt al het moois in Noord-Holland. Hij stuurt een foto van het klimduin in Schoorl. ”Bent u hier wel eens geweest ma?”
“Ja ja” antwoord ik en voeg - na wat speurwerk - een foto toe van een jongetje in een tuinbroek en een pet op plus een hippe moeder met paardenstaart en paarse stippelbroek. Eerst zwoegen naar boven en dan - het moment dat je de wereld kunt aanschouwen - gevolgd door dat heerlijke naar beneden suizen. Bijna over je voeten vallen. Of helemaal en dan de rolpartijen in het zand die daarop volgen. Hij moet lachen. ”Goh dat wist ik niet meer!” Ons land, ons eiland, ja zelfs onze eigen tuin, hebben veel te bieden. Soms zijn we het even uit het zicht verloren, kijken we te ver of kan alleen het vreemde ons bekoren.
In de tuin is ook het gevolg van de regen duidelijk zichtbaar. De pruimenboom hangt boordevol pruimen, heerlijke paarse sappige pruimen. Takken zwaar van het fruit. Door de wind liggen er een paar op de grond en ik probeer. Heerlijk zoet. De trap erbij en emmers vol. Maar daar waar ik er niet bij kan hangen nog veel mooiere exemplaren. ”Oh als eieren zo groot!!” Na de koffie doe ik nog een poging, een beetje een grote stap en ik zit in de boom. Gaat makkelijk, ik trek me op aan de stam en vul de emmer. “Wow, mooi uitzicht hier."
Maar dan heb ik een zware emmer. Ik probeer hem te laten zakken naar de trap, maar dat lijkt nu mijlenver. Ik doe een poging met mijn been maar heb een arm tekort. “Slim bezig oma”, denk ik als ik nog een poging onderneem. Ik schat de afstand en laat de emmer zakken via mijn voet. Alle pruimen schieten over de grond. Nou ik nog. Hangend aan een sterke tak suis ik naar beneden en rol over de grond tussen de pruimen.
Voor stuntvrouw niet in de wieg gelegd. Gelukkig niemand in de buurt. Binnen kijk ik in de spiegel. Spijkerjurk ziet paars, gezicht vol krassen….maar de jammmmmmmm.. heerlijk!
Jozien