Rock'n'roll, vijver en zijn "Ouwe Yank"
Rob Kooiman bracht met zijn gitaar en karakteristieke stem helden als Jerry Lee Lewis, Eddie Cochran, Johhny Cash, Cliff Richard en andere legendes uit de de rock'n'roll tot leven. Menig bezoeker van Texelpop herinnert zich hoe hij met zijn kenmerkende rockgeluid het intro speelde van “Summertime Blues”.
Destijds met zijn band The Shakin’ Legends. Daarin speelde hij met zijn muziekmaten de zalen op Texel plat, maar ook aan de overkant, tot en met Carré aan toe. Met covers van Jerry Lee Lewis, Chuck Berry, The Kinks, Elvis en anderen maakte de band zich razend populair.
Begonnen, als zoveel muzikanten, in een schoolbandje. Op Facebook postte hij laatst een foto van zijn eerste band The Age in 1982, een soort punkband, opgericht tijdens zijn studententijd in Amsterdam. Maar nadien vooral bekend als voorman van rock’n’roll-band The Legends en ook met de band waarmee hij covers van The Beatles speelde was hij graag gezien en gehoord op menig bruiloft en partij.
Medisch wonder
Tot reuma aan zijn linker (speel)hand Rob, toen halverwege de veertig, het spelen onmogelijk maakt en hij noodgedwongen van het podium verdween. Maar een jaar of drie geleden keerde hij terug. Als door een medisch wonder kon hij zijn stramme hand weer soepel bewegen. Hij haalde zijn gitaar uit de koffer, het resultaat stemde hem niet ontevreden. Wat telefoontjes links en rechts en hij zat weer met zijn oude maten Ben Bakker, Ben Haak en Jan Sieme Dros bij elkaar.
Zijn pronkstuk was de blauwe Chevy Impala
Zijn zolder aan de Schoonoordsingel richtte hij in als oefenruimte. Apparatuur werd uit het stof gehaald en naar boven gezeuld. Natuurlijk gitaren, niet de eerste de beste. Een Fender Jazzmaster, Stratocaster en een Rickenbacker uit de jaren zestig, om er een paar te noemen. Met een bijbehorende buizenversterker voor het ultieme geluid. Het moest klinken zoals rock 'n' roll uit de jaren ’50 en ’60 hoort te zijn.
De rentree op Strenderpop 2018 met The Seniors was een daverend succes, waarbij tijdens het ingezette “Great Balls of Fire” van Jerry Lewis de vuurspuwende Jan Vennik het podium letterlijk in vuur en vlam zette.
De rijwielhersteller
Bij Kooiman Tweewielers voelde Rob zich aanvankelijk als een soort buurtkruidenier. "Als je je werk goed deed, dan bleven de klanten je trouw." Sleutelde hij als rijwielhersteller vroeger aan fietsen, brommers, Spartamets en scooters, nadien vooral E-bikes wat de klok sloeg. Over concurrentie van webshops: "Het internet biedt geen service. Juist dát was ons sterke punt."
De liefde voor techniek zat er al vroeg in. Op de middelbare school sleutelde hij graag aan zijn brommer. Gedenkwaardig is de anekdote over een brommervakantie met vrienden in Valkenburg. Een politieagent versperde hen de weg: Stoppen! Ze waren zwaar de pineut. Alle spullen waarmee ze hun brommers hadden opgevoerd, konden ze inleveren.
Een jaar of vijfendertig later meldde zich een echtpaar in zijn tweewielerzaak. Ze wilden fietsen huren. Rob kende de man ergens van. Toen hij een Limburgs accent bespeurde, viel het kwartje. Hij vroeg: “Was u in 1978 soms als politieman gedetacheerd in Valkenburg?” Het echtpaar voelde nattigheid. Rob: “Dit gaat een dure dag voor jullie worden…” Een geintje, want ze raakten bevriend.
Rob zette het rijwielbedrijf voort waarmee zijn opa (Rein Kooiman) dik zestig jaar geleden was begonnen en dat door zijn vader en moeder werd uitgebouwd. Rob kwam na zijn studie in de zaak en werd in 1989 mede-eigenaar. Begin dit jaar was het mooi geweest en deed hij de zaak over aan Van der Linde. Einde van een tijdperk.
Nostalgie
Een liefhebber van nostalgie, het liefst terug naar de jaren ’50 en ’60. Hij adopteerde de muziek van zijn rock’n’roll-helden, Eddie Cochran, Jerry Lee Lewis, etc. van wie hij op zijn Facebookpagina geregeld filmpjes postte.
De fietsen gingen aan de kant, maar zijn ouwe brommers bleven, hij sleutelde er graag aan en liet zich er samen met zijn band The Seniors op fotograferen. Ook zijn gereedschap bleef bewaard, zeker als dat nostalgische waarde had. Zoals een oude 9/16 ringsleutel die z’n vader nog gebruikt had voor zijn Indian motorfiets, om de ontsteking af te stellen. “Ik denk 1953.”
Pronkstuk van zijn verzameling was wel zijn “Ouwe Yank”, de indrukwekkende blauwe Chevy Impala, 5,7 liter V8-motor, met de opvallende “tailwings”. Na zijn pensionering verruilde hij de stofjas voor het nette pak. Hij ging tijdens ritten, oldtimer-meetings, zoals elke zondagmorgen in Oudeschild, en bij andere gelegenheden in stijl gekleed. keurig in het pak en met stropdas, platte pet en lakschoenen. Behulpzaam, toegankelijk en een vriendelijk woord voor iedereen.
Vijver
Met zijn vrienden op Facebook deelde hij zijn liefde voor de natuur. Ook berichtte hij vrijwel dagelijks over zijn vorderingen met de imposante vijver die hij na zijn pensionering in zijn achtertuin had laten graven en die hij verfraaide en verlevendigde met allerlei attributen, planten, goudvissen, stekelbaarsjes, bittervoorntjes en andere vissen. Als Rob er zelf niet was, soms ook door een ander. Zoals die vriend die een kikker bij zijn vijver had losgelaten en op Facebook berichtte: "Hij heet Carl Perkins" (naar de pionier van de rockabilly).
Rob zat met zijn maten alweer volop in de voorbereidingen voor het muzikale seizoen, Met The Seniors zou hij weer spelen op Strenderpop. Onlangs postte hij een voorproefje op Facebook: “Een liedje van The Beatles, we komen er straks weer aan!”
Maar het mocht niet zo zijn.
Rob Kooiman overleed zondag 8 augustus. Plotseling, als een donderslag bij heldere hemel. Hij werd 60 jaar.
Ben & Ben en Jan Siem van The Seniors treden zaterdag 21 augustus wel op tijdens Strenderpop, als afscheid van de band en eerbetoon aan Rob. Op zijn vaste plek dit keer slechts zijn gitaar en microfoon.
Gerard Timmerman