De kant langs
Oud papier
Cor Zijm, samen met Hans Bonewit papierpletter in Den Hoorn, loopt hier nog wel eens binnen om zijn mening te geven. Ook daarom schat ik hem in als een aandachtig lezer. Toen ik het duo interviewde bij de papiercontainer, voelde dat blijkbaar ongemakkelijk en biechtte hij wat op. “We hebben alle twee geen abonnement op de krant. Er liggen er genoeg bij het oud papier.” Het is hem vergeven, zolang niet iedereen dat gaat doen.
Het houdt wat met dat oud papier. Nieuwerwetse problemen. Als kind liet mijn moeder mij op zaterdag oude kranten, karton, etc. bij elkaar rapen, om dat in een oud olievat op het erf in de fik te steken. Er verdween ook wel eens wat anders in het vuur, maar dat terzijde. Op een zeker moment was dat voorbij en brachten we het papier naar het dorp, want het bracht geld op voor ZDH, dat scheelde weer in de contributie.
Ook destijds had je Hoornders die zich om het oud papier bekommerden: het vermaarde duo Kees & Kees, oftewel Kees de Bruijn en Kees Slegtenhorst (foto). Op onnavolgbare wijze, een ander waagde het niet zich ermee te bemoeien. Zoals nu bij Cor en Hans, niemand die het in z’n hoofd haalt over hun schouder mee te kijken.
Hun aanpak gaat verder dan louter papier aanstampen. Een Stienenpikker vertelde me laatst hoe hij eens was vergeten om een rekening, die hij overigens wel had betaald, af te vinken of te verscheuren. In de container was die nota Cor opgevallen. Hij hield hem apart en stopte die op zijn ronde als postbesteller weer bij deze Hoornder in de bus. De betalingsmoraal in Den Hoorn moet wel op eenzame hoogte staan.
Toen ik zelf eens papier naar de bak in Oosterend bracht, trof ik daarin een stel kinderen aan. Gelukkig dacht ik, ook bij ons pletten ze het papier. Dat bleek een misvatting. Ze waren door hun moeder gestuurd, om ongebruikte kortingsbonnen te zoeken. Een andere keer trof ik er kinderen die ondersteboven in de bak hingen. “Zoeken jullie iets?” Een van de snotapen bleek een mobieltje te zijn verloren. Van zijn moeder…
Het blijft oppassen met dat oud papier. Cor kan ervan meepraten, in zijn loopbaan vond hij er allerlei spullen die per ongeluk met het oud papier mee waren gegaan. Ook mij is dat een keer overkomen. In mijn ijver om het oud papier weg te brengen, gooide ik een stapel schoenendozen in de bak. Leeg, of tenminste, dat dacht ik. Tot de vrouw des huizes informeerde of ik haar nieuwe schoenen had gezien… Tegen die tijd was de container al geleegd. Ik maakte geen beste beurt.
Grootste oud papierstunt was wellicht die van de vervalste bootkaarten. Dat speelde ergens begin jaren tachtig. Het waren zware tijden voor TESO en de tarieven "spoten" omhoog. Het bracht bepaalde lieden op het idee valse bootkaarten in omloop te brengen. Kennelijk werd het de daders op een bepaald moment te heet onder de voeten. Ze ontdeden zich van de nep-knipkaarten. Maar ze hadden buiten Stienenpikkers gerekend die het oud papier uitpluizen. Met Ouwe Sunderklaas doken de valse TESO-kaarten weer op in één van de voorstellingen.
Gerard