Wat ik zeggen wou

Jacobskruiskruid


Hierbij een kleine aanvulling op het stukje Jacobskruiskruid in de krant van 30 juli om iets meer helderheid te geven over deze plant en hieraan recht te doen. Want ook deze plant heeft van de Here, de Natuur of hoe u het wil noemen, een plaatsje gekregen op deze planeet, omdat hij/zij daar een functie heeft in het grote geheel. De zogenoemde biodiversiteit die alles dat leeft omvat. OOK giftige planten (en dieren)! Als je die niet wilt, dan heb je ergens iets niet begrepen!

Het is juist dat Jacobskruiskruid (Jacobaea Vulgaris) giftig is. De plant bevat om zich te verdedigen tegen vraat het alkaloïde Pyrrolizidine, een giftig en zeer bitter smakend eiwit. Vrijwel geen enkel dier eet vrijwillig van deze plant!! Het ECHTE probleem zit namelijk in het feit dat het de mens is, die gaat maaien en de afgemaaide grassen en andere planten in gedroogde vorm als diervoeding gebruikt. De plant wordt in de gedroogde/ingekuilde vorm dan niet meer herkend door dieren die het als voedsel krijgen en daardoor krijgen ze deze giftige stoffen binnen.

Als er niet genoeg tijd is om deze stoffen af te breken stapelen deze zich in, vooral, de lever totdat de grenswaarde wordt overschreden en het dier ziek wordt of in het ergste geval zal overlijden. Dit KAN dus gebeuren, maar alleen bij het eten van grotere hoeveelheid of kortere tijd tussen de opname via voeding. In feite is deze plant dus helemaal geen sluipmoordenaar, maar is het imago die hij/zij heeft gekregen een gevolg van menselijk handelen.

Overigens is deze mooie plant de waardplant (functie!) van de Jacobsvlinder, die hierop de eitjes legt en waarvan de uitgekomen rupsen WEL eten ZONDER dood te gaan. De Jacobsvlinder heeft ditzelfde gif in zich en zal daardoor niet snel zelf gegeten worden. De volwassen vlinder geeft ook aan in het uiterlijke kleurpatroon dat hij/zij giftig is. Willen we dus mooie vlinders dan moeten we ook Jacobskruiskruid laten groeien.

Frans van der Reyken,

Den Burg