Moeder: "Een Majorca-verhaal"
Wat begon met een “super gezellig” avondje stappen met drie vrienden eindigde voor een Texelse jongen in de ambulance. Zijn moeder: “Dit is gewoon een Majorca-verhaal. Het lijkt wel of er steeds meer agressie komt. En dat op Texel, of all places!”
Het slachtoffer doet zijn relaas thuis liggend op de bank. Met zijn been in het gips wegens een gebroken enkel, een scheur in zijn kaak en meerdere blauwe plekken. Liever was hij niet in de krant gekomen en al helemaal niet met zijn naam. Toch vertelt hij zijn verhaal, om een signaal af te geven. “Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Zóveel zinloze agressie. Ik hou van gezelligheid en ben vriend van iedereen. Maar ik word midden op straat in elkaar geslagen, liggend op de grond trappen ze op me in. Geen beveiliger en politie in buurt. Terwijl die er toch zouden moeten zijn.”
Met zijn maten dronk hij gezellig een biertje. "We bestelden per meter. Iemand zag hoe één van die Groningers ongevraagd een glas pakte. En later pakten ze nog flink wat meer van onze meter. We zeiden: “Als je een biertje wilt, kun je het ook gewoon vragen. Anders blijf je er met je vingers vanaf.”
“Ze bleven ons treiteren, sarren en provoceren.” Toen het sluitingstijd was en de meute naar buiten ging, ontaardde het in schelden, duwen, trekken en bij de keel grijpen. Toen de Texelaar buiten was zag hij hoe de Groningers een cirkel om zijn maten hadden gevormd. Een vriend keek verward, nadat hij een klap in het gezicht had gekregen.
"Ik stapte op één van die Groningers af en vroeg wat er gebeurd was. Voor ik het wist lag ik in de ambulance.” Zijn vriend vertelt hoe het slachtoffer van achter tegen het hoofd werd geslagen. "Hij stootte tegen een pui en ging tegen de grond. Terwijl hij daar lag, bleef die groep op hem intrappen." Daarna zetten de daders het op een lopen. "Ze waren al weg toen de politie kwam." De moeder. "Ik werd gebeld. Toen ik kwam lag mijn zoon in de ambulance." Eén van de Texelaars had de naam van één van de daders al weten te achterhalen. "De politie zei de volgende dag dat ze daar niks mee konden. Hij moest eerst aangifte doen. Maar dat kon toen zaterdag pas. Het is toch van de zotte dat mijn kind in puin ligt en wij maar moeten afwachten."
Dat deden ze niet. Ze ondernamen zelf actie en wisten, mede dankzij hulp van het vakantiepark waar de Groningers zaten ,de namen van verdachten te achterhalen. "We hebben het doorgegeven aan de politie. Nu hebben we wél het gevoel dat we goed zijn gehoord. Ik hoop dat ze de daders kunnen achterhalen. En dat die jongens de hulp krijgen die ze nodig hebben. Maar ook de straf die ze verdienen." Haar zoon moet rust houden. "Ik kan voorlopig niks. Ook niet werken." Zijn moeder: "Maar het had ook een stuk erger kunnen aflopen."