Gastvrouw Ria (86) moet altijd blijven
"Ria, jij moet altijd blijven.” Woorden uit het hart van Karin Henrard en Fred Claesfred uit Antwerpen. Ze verblijven al 35 jaar elke zomer in een appartement in Senang Hati in Den Hoorn. Met gastvrouw Ria de Jager, al 86 jaar, delen ze mooie herinneringen.
De Belgen zijn erg gehecht aan hun stekje op Diek, waar ze in de zomer vier weken verblijven en in het najaar weer terugkeren. Vanuit de tuin van vakantieverblijf de Grutto genieten ze van de zon en het wijdse uitzicht over de Westen. Fred zit graag op het bankje tegen het de muur van de voormalige boerenstolp. “De eerste week hoef ik daar alleen maar wat te zitten. Ik kom er heerlijk tot rust.”
Tegen Ria: “Wees maar blij dat je hier woont en niet in dat zottenland verderop”, doelt hij op de hectiek op het vasteland. Antwerpen is een drukke stad, die ze elk jaar ontvluchten, om op Texel te genieten van de rust.
Het appartement onderscheidt zich niet door een overdaad aan luxe, maar het is wel zodanig aangepast dat ook Karin zich daar, ook dankzij hulp van de thuiszorg, in haar rolstoel prima kan redden. Overdag verkennen ze het eiland, zij in de elektrische rolstoel, hij op de fiets.
“Wij waren op Texel een van de eersten met een aangepast appartement”, vertelt Ria. Samen met haar drie jaar geleden overleden echtgenoot Kees begon ze ruim 45 jaar geleden met de verhuur aan toeristen. “Ik werkte in de zorg. Ook met gehandicapten en had wel in de gaten dat er behoefte was aan aangepaste vakantiewoningen. Je had toen Henk van Koperen. Hij woonde in woongemeenschap Het Dorp die zich er bij de VVV sterk voor maakte om meer voor gehandicapten te doen.”
Ria en Kees deden de verhuur van de appartementen naast hun werk. Zij in de zorg en de wijkverpleging, Kees in het bloembollenbedrijf aan de Mokweg. Karin en Fred zijn al 35 jaar vaste gasten. Er groeide een warme band. Memorabel zijn de maaltijden. Ria: “Kees ging dan met een pan mosselen naar achteren, waar we samen gezellig gingen eten.” Fred: “Ria is een bezig baasje. Ze heeft geen zittende kont. Nou, nu ze wat ouders is, misschien wat meer.”
“We hebben de appartementen lange tijd zelf bijgehouden, maar toen we wat ouder werden hebben we het uitbesteed.” Dat gebeurde aan meerdere bedrijven, nu alweer een hele poos door Vakantiebureau Recreatie Service Texel van Wieger en Kelle ten Have. “Zij hebben het appartement een tijdje geleden weer tiptop gemaakt.”
Ook het verblijf ernaast wordt verhuurd aan gasten. De tuin wordt gedeeld. Meestal gaat dat goed, maar vorige week ging het mis. Ria: “Het was verhuurd aan een familie met drie honden. Die lieten ze loslopen in de tuin. Ze blaften alles bij elkaar en poepten de boel onder. Herrie en zó vies, vreselijk voor Karin, want zij kon daardoor met haar rolstoel niet meer over het gras.”
Inmiddels zijn de buren met de honden weer vertrokken, is de rust weergekeerd en is de tuin weer netjes. Maar bij Ria is de verontwaardiging nog niet helemaal verdwenen. “Zoiets doe je toch niet. Ik heb wel eens het idee dat de kwaliteit van onze gasten achteruit gaat.”
Ria woont in het voorste gedeelte van de stolp. "Ik ben alleen, maar ik red me prima. Ik merk wel dat ik een dagje ouder word. Maar ik zit hier prachtig, maak graag een wandelingetje, spreek veel mensen, die helpen zodra ik een kik geef. Ik hoef hier echt niet weg." Ook als het aan Karin en Fred ligt, blijft ze er nog lang wonen. "Ria, jij mag hier niet weg."