De kant langs
Komkommertijd
Geen nieuws goed nieuws. Mee eens. Maar de krant moet wel gevuld. En dat valt in deze tijd van het jaar niet altijd mee. In de vakantietijd is het voor de nieuwsbrigade schraalhans keukenmeester. Door corona zelfs meer dan anders kommer en kwel.
Ga maar na: de politiek, altijd goed voor een dosis hapklare brokken, is met reces. Geen stemming(makerij), geen afsplitsingen, geen moties of amendementen, geen vliegen afgevangen en zelfs geen proefballonnetjes.
Het college hult zich ook in stilzwijgen. De gebruikelijke persconferentie in de bestuurskamer van het gemeentehuis is voor drie weken opgeschort. Vragen die we op de persvoorlichting afvuren komen met dezelfde gang weer terug. Ambtenaren die de kwestie in portefeuille hebben zijn met vakantie.
Dan de sport. Traditioneel goed voor minstens een pagina vol wedstrijdverslagen, aankondigingen, uitslagen, programma’s en andere actualiteiten. Ook hier is het magertjes gesteld met de kopij. Op een enkel crossloopje heerst vanaf de sportvelden radiostilte. Door corona al veel te lang.
Met het culturele aanbod is het niet veel beter gesteld. In de zomervakantie ligt het verenigingsleven stil, geen toneel-, fanfare-, zang en andere uitvoeringen. Tot overmaat van ramp heeft corona ook een streep gezet door vrijwel alle evenementen. De autocross, altijd goed voor een pagina, vergeet het maar. Sompop, het HavenVistijn, de Landbouwdag, moet ik doorgaan? Allemaal afgelast, ook daarover niks te schrijven. Geen openingen van nieuwe winkels en andere bedrijven, ondernemers hebben wel wat anders aan hun hoofd. Zij hebben het smoordruk om een graantje mee te pikken van de zomerdrukte. Geef ze eens ongelijk, er is nog het nodige in te halen.
Op zoek naar kopij pijnigt het journaille elke zomer het hoofd iets origineels te bedenken om de krant te vullen. Dat kan best leuke dingen opleveren. Zoals de rubriek “Texelaars en hun werk”. Ergens in de jaren tachtig ontstaan, waarbij de redactie de Texelse bedrijven langs ging en mensen over hun bezigheden liet vertellen. Een variant was waarbij een redacteur zelf aan de slag ging. Zo heb ik een ochtend geholpen in de fietsenverhuur en in de bediening van een strandpaviljoen. Dat viel nog niet mee.
Gedenkwaardig was de reportage die Harry ooit schreef. Het was bloedheet en Harry waagde zich aan de Koger waterkant. “Gesprekken in het brandend zand van Kogerstrand” stond er boven. Het was er druk. Badgasten lagen zij-aan-zij lagen en Harry begaf zich balancerend tussen de geoliede lijven van de toeristen. Andere keren pakten we uit over de droogte in de landbouw of de overvloedige regenval. We gingen langs in de bollenschuur en bezochten de mooiste tuinen. Traditie is een rondje over een Texelse camping, over het wel en wee van de kampeerder.
We zijn niet de enige krant die de camping op gaat. Toen wij zelf eens kampeerden in Laag Soeren, kreeg het park bezoek van een verslaggever van het Reformatorische Dagblad. Hij liep recht op onze buurman af en begon die te interviewen. Om na een poosje te informeren waar zijn echtgenote was. "Mijn vrouw? Ik heb een man. Wij zijn al 30 jaar een stel." Dat had de jonge verslaggever niet zien aankomen. Hij belde direct zijn chef. Kennelijk had die het zomerverhaal niet zo bedoeld. Het interview werd afgebroken, de verslaggever verdween en het interview heeft de krant nooit gehaald.
Gerard