De kant langs
Schaamgroen
Tijd om het over de boomsingel te hebben. Het rooien van de bomenrij rond De Driehoek, maar ook andere voorbeelden tonen dat niet iedereen de waarde van dit landschapselement goed weet in te schatten.
Denk aan het voornemen van de gemeente de boomsingel langs de Marsweg te rooien. Pas na hevig protest van betrokkenen ging dit onzalige plan om de intimiteit van dit landweggetje naar de gallemiezen te helpen van tafel.
Niet dat het eiland altijd vol met boomsingels heeft gestaan. Op oude schilderijen van Texel heb ik ze niet gezien. Men schilderde boeten, tuunwallen, stolpen, schapen en soms een boer. Maar het landschap was kaal, met hier en daar een boom die de schrale bodem en zoute westenwind trotseerde.
De meeste boomsingels werden met de ruilverkaveling aangeplant, vooral rond nieuwe boerderijen. Ook mijn vader liet begin jaren zestig rond zijn nieuwe bollenbedrijf in de Prins een boomsingel planten. Als kind sta ik met broer Theo op een foto waarop de boompjes niet veel groter zijn dan ons. Maar veel sneller dan wij groeide die boomsingel uit tot een enorme hoge en dichte haag.
Zo’n boomsingel heeft veel te bieden. Met verstoppertje spelen konden wij ons daarin uitstekend verschuilen. Het wemelde er van de mussen, spreeuwen en ander gevogelte, dat er nestelde alsof het een lieve lust was. De singel zorgde voor beschutting en privacy. Alleen wie goed bekend was in dat buurtje, wist ons te vinden.
Het was niet alles goud wat er blonk. Aan de rand waren meidoorns geplant, met van die vlijmscherpe stekels. Tijdens partijtjes voetballen hebben we daar heel wat ballen in lekgetrapt. En het onkruid tierde er welig. Veel kleefkruid. Met als gevolg dat onze hond Swiebertje, een vullisbakkie met een ruige vacht, er bijna verstrikt in raakte. Menigmaal hebben we die kleefballetjes met de schaar uit zijn vacht moeten knippen.
In zo’n bollenschuur kun je prima feestjes houden. Dat gebeurde dan ook geregeld. Overkantse gasten die na afloop geen fatsoenlijke slaapplaats hadden gevonden, troffen we de volgende morgen wel eens snurkend in de bosjes. Eén stelletje dat niet van elkaar af kon blijven, benutte de boomsingel voor andere doeleinden. Toen ze na hun vrijpartij onder het kleefkruid terugkeerden, gonsde het nieuws door de feestende bollenschuur.
Die escapades zijn niet de reden dat die boomsingels wel “schaamgroen” worden genoemd. Dat komt omdat ze schuren aan het zicht moeten onttrekken. Er werden veel iepen voor gebruikt, die het hier goed doen. Dat ging prima, tot de iepziekte uitbrak en de ene na de andere singel werd omgezaagd. Zo kwamen die schuren alsnog tevoorschijn. Ergens in de jaren '70 werden bij ons de meidoorns omgezaagd. Aangetast door perenvuur, een ziekte die toen snel om zich heen greep. Ik had er dubbele gevoelens over. Niet mooi, maar we schoten niet meer onze ballen lek.
En nu dus de boomsingel gerooid rond De Driehoek, het chaletpark dat door ontwikkelaar EuroParcs is "gepromoveerd” tot Resort De Koog. Het geeft de passant een inkijkje van wat daar uit de grond wordt gestampt. Maar daar is ook alles mee gezegd. Degene die opdracht gaf tot het rooien moet geen idee hebben gehad van de vele functies van zo'n boomsingel. Schaamteloos!
Gerard