'Magazijn kende ik uit mijn hoofd'
Zorgen dat een klant goed geholpen werd, dat was iets waar Rob van der Stap uit Den Burg zich altijd graag voor inspande. Na 52 jaar werken (waarvan de helft bij RAB in Oudeschild) is hij kortgeleden met pensioen gegaan.
Met trots laat Rob een goede fles bier zien die hij gekregen heeft. Was een cadeau van een klant die niet bij zijn afscheid zelf kon zijn, maar speciaal bij hem thuis langs kwam om hem persoonlijk te bedanken voor alle hulp in de afgelopen jaren. “Dat zijn de gebaren die het allemaal even extra maken en dat je weet dat je voor een ander wat betekend hebt.” De genoemde fles is één van de vele geschenken die hij als dank voor alle inzet kreeg bij zijn vertrek.
Liefst 23 jaar was Rob van der Stap één van de gezichten van het Bouwcenter van RAB aan de Heemskerckstraat in Oudeschild waar hij medewerker in het magazijn was. Menig bouwvakker en doe-het-zelver hielp hij in de loop der jaren aan materialen en stond hij - waar nodig - bij met raad en daad. Dat was de afgelopen maanden door corona allemaal wat anders dan gebruikelijk, maar er waren veel Texelaars die de gelegenheid pakten om thuis de boel op te knappen en daarvoor bouwmaterialen nodig hadden. "Dat ging allemaal gewoon door."
Betonmixer
In de jaren tachtig werkte Rob ook al eens een half jaar bij RAB. Toen op de betonmixer bij de bouw van vakantiehuizen op De Krim. De bouw kende echter lastige tijden en na een half jaar was er geen werk meer voor Rob. Vervelend op dat moment, maar er kwam wel weer wat anders. Rob, bekend van het voetballen bij Texelse Boys, SV Texel, ZDH, De Koog en het begeleiden van het eerste van Texel’94, heeft een lange carrière achter de rug. Die begon 52 jaar geleden op zijn veertiende toen hij aan het werk ging bij de toenmalige Koffiebar (later café De Kolenkit) aan het Schilderend in Den Burg. Dat was patatbakken in een kiosk aan de voorzijde en aan de achterzijde was destijds een cafégedeelte.
Een paar jaar later volgde een baan bij de toenmalige groothandel van De Wit op het Wezenland in Den Burg, waar Rob in de logistiek en het transport werkte. “Dat was onder meer strandpaviljoens bevoorraden. Dat kon soms best pittig werk zijn. Je had een steekwagentje om spullen heen en weer te brengen, maar dat was het dan ook wel. Voor de rest was het gewoon sjouwen.” Nadat de groothandel failliet was gegaan, werkte hij een paar jaar bij de groothandel van Jan Spanjer aan de Maricoweg (op de plek waar nu Jysk zit).
Belangrijk om zaken voor een ander meteen te regelen als daar om gevraagd werd
De volgende stap was Henri van Maldegem bij wie Rob zo’n tien jaar op de vrachtwagen reed. "Dat waren aardappeltransporten. Ik heb ook nog zo’n anderhalf jaar in het buitenland gereden met de vrachtwagen, maar het lag me beter om dichter bij huis te blijven.’" Rob was in die tijd ook nog volop actief als voetballer. Na eerst nog een paar jaar AB in Oudeschild (eveneens op de vrachtwagen) kwam in 1998 RAB opnieuw in beeld. Rob werkte er aanvankelijk opnieuw op de betonmixer en kwam later in het magazijn, waar hij zich helemaal als een vis in het water voelde. Hij kende het magazijn letterlijk uit zijn hoofd, waardoor hij anderen zo kon aanwijzen waar iets lag. In het magazijn kruiste ook opnieuw Huug Snoek (die recent bij RAB met pensioen ging) zijn pad. "Huug is bijna een rode draad in mijn leven. We waren ook al collega’s bij De Wit, we zijn een tijdje buren geweest en bij RAB werden we weer collega's. Met Huug heb je het altijd meteen ergens over en is het ook altijd meteen gezellig.”
Humor
Humor was voor Rob een van de belangrijke zaken op de werkvloer. Onderling met elkaar en met de klanten die langs kwamen. Veel van hen kende hij door zijn nevenactiviteiten. “Wat ik ook belangrijk vond was om meteen zaken voor anderen te regelen als dat nodig was. Of gewoon even dingen onthouden voor als iemand de volgende keer langs zou komen, zodat je het daar over kon hebben.” Kenmerkend voor Rob pakte hij er meteen wat extra dingen bij. Zo ontfermde hij zich over het onderhoud van het koffiezetapparaat, nam plaats in de personeelsvereniging en regelde de autopuzzelritten. Hij regelde ook de jaarlijkse bouwvakkersborrel van RAB aan het begin van de bouwvak. “De ene keer deden we hamburgers, de andere keer worst of een ander snack. Ik zorgde voor het horecagedeelte en Jan Jacob Rab stond altijd te bakken.” Rob blijft de bouwvakkersborrel na zijn pensionering verzorgen. “Dat werd me gevraagd en dat wil ik ook graag blijven doen.”
Kantineheld
Bij zijn eigen afscheid mocht hij eveneens een paar uur kroketten, frikadellen en patat bakken voor anderen. Daarbij werd uitgebreid stilgestaan bij zijn optreden als ‘kantineheld’ op tv in 2013 bij Voetbal International (nu Voetbal Inside) van Wilfred Genee, Johan Derksen en René van der Gijp. Samen met Escha Tanihatu, de vrouw van zanger Danny Vera, stond hij als kantineheld achter de bar en mocht er ook een delegatie van Texel’94 mee naar de studio van het TV-programma op RTL 7. “Dat was mooi om te doen en het was leuk om Van der Gijp daar te zien. Bij het Gamma-toernooi heb ik nog tegen en met hem gevoetbald. Toen kon dat nog allemaal, bijna alle eredivisieclubs zijn wel langs geweest op die toernooien.” Over de besteding van zijn vrije tijd hoeft Rob zich als regelneef bij uitstek weinig zorgen te maken. Volop hobby’s en voor de korte termijn ligt er een prachtige sportzomer in het vooruitzicht met het EK voetballen, de Tour de France, de Formule 1 waar Max Verstappen hoge ogen gooit en de Olympische Spelen in Tokio. “Ik vind het prachtig om naar sport te kijken. Bij de Tour de France bijvoorbeeld is het mooi om te zien hoe die renners de bergetappes afleggen. Maar het is ook prachtig als je ziet hoe een klein land als Nederland goed vertegenwoordigd is bij de sport.”
Tuinieren
Een andere hobby waar hij zich de komende tijd verder op wil toeleggen, is tuinieren. Zijn woonhuis kent een voortuin en een royale achtertuin, waar hij graag laat zien wat hij allemaal zelf gemaakt heeft, zoals een mooie veranda om bij warm weer ’s avond lekker buiten te zitten. In de vrienden- en kenniskring zijn meerdere mensen waar hij graag meehelpt in de tuin. Nog een hobby is de autocross waar één van zijn zoons volop aan meedoet. “We hebben een schuur in Oudeschild waar we geregeld klussen aan de auto. Hij heeft jarenlang in de vrije klasse gereden, maar dat is toch ook een vrij dure klasse, dus dit jaar wordt het voor het eerst de rodeoklasse. Binnenkort gaan we voor de eerste wedstrijd naar Blauwhuis en dan gaan we kijken hoe het gaat in de rodeo.” Bij het speedweekend van de MAB in Eierland is hij sinds een paar jaar samen met Edu Veenstra betrokken als auto-opsteller op het terrein naast de crossbaan, zodat na de ene race meteen de wagens voor de volgende race klaar staan om de baan op te gaan. “Dat zie je wat minder van de wedstrijden, maar tussendoor kun je wel even de dijk opgaan om naar het racen te kijken.”
Voetbal
Daarnaast hoopt hij dat in september het voetballen bij de Texelse voetbalclubs weer van start kan gaan. Dat lag sinds het uitbreken van de coronacrisis grotendeels stil en van competitievoetbal kwam weinig meer terecht. Rob was van 2001 tot juni 2019 elftalbegeleider van het eerste van Texel’94, stopte daarmee om iets meer armslag voor zichzelf te hebben, maar samen met Gerrie Plaatsman zorgt hij nog wel voor de ontvangst van de ploegen die op Sportpark Zuid tegen Texel’94 spelen. Hij wast ook nog steeds wekelijks de kleding van het eerste, net zoals hij ook als elftalbegeleider al deed. “Dat blijf ik graag doen, net zoals ik graag ook in de kantine bij Texel’94 blijf staan.”
Kinderen
Met zijn drie kinderen gaat het goed en daar vertelt hij graag over; zijn dochter werkt als schoonheidsspecialiste bij Hotel Texel van de familie Langeveld, zijn ene zoon werkt bij de politie en de andere werkt als vrachtwagenchauffeur bij Van Zuilen. Met een lach: "Ik hoop alleen wel dat ze binnenkort allemaal een keer klaar zijn met verhuizen, de afgelopen tijd zijn we daar wel een paar keer mee bezig geweest.”
Tijdens het gesprek laat Rob een aantal foto's zien van de tijden dat hij zelf in het veld stond (ruim twintig jaar), van het zaalvoetbal dat hij een aantal jaar op hoog niveau deed bij Brezan in Den Helder, van het werk op de vrachtwagen, plus een oorkonde die hij kreeg van Texel'94 voor al zijn inspanningen voor de club. "Dit zijn mooie herinneringen aan dingen die ik allemaal heb meegemaakt.”
Jeroen van Hattum
