Anders bekeken
Vlaggetjesdag…
Ik eindigde vorige week met mijn felicitatie voor alle geslaagden, niet wetend dat de vmbo-sectie nog in grote spanning aan het verkeren was. Een vreemd gebeuren, dat de grootste groep het langst in het ongewisse verblijft. Je wilt toch allemaal die vlag met rugzak graag hoog in de mast, taart eten en feestvieren met familie en klasgenoten! Isabel van der Star heeft er iets op gevonden. Al werkende bij vaderlief in de viswinkel waar de nieuwe haring weer over de toonbank gaat, sloeg zij twee vliegen in een klap.
Normaliter is de vlaggetjesdag voor de eerste haring, een spektakel met veel publiciteit. Het stamt uit de tijd dat de schepen versierd met vlaggetjes in Scheveningen klaar waren om uit te varen voor het nieuwe visseizoen. Dit jaar geen groot spektakel, jammer, afgeblazen net als vorig jaar door corona, maar wel een vlaggetjesdag voor de viswinkel met dito afgestudeerde dochter.
Ja, zelfs het verzoek om allemaal die vlag voor de vmbo-geslaagden te laten wapperen. Een goed plan, een ludieke actie als antwoord op een misser van hogerhand. Maak van de nood een deugd, out-of-the-box denken en actie ondernemen. Het typeert de groep die wij zo nodig hebben en die vaak wordt weggezet als zijnde een minder belangrijke onderste tree van de maatschappelijke ladder.
Niets is minder waar. Ik steek de vlag uit als mijn auto weer door de keuring komt, als mijn radio zingt en niet verstomt, als het brood vers gebakken de keuken laat geuren, als de bloemen geschikt in de vaas de tafel kleuren, als de medicijnen kunnen worden opgehaald voor de patiënt, als ik mijn boeskippekar gevuld meeneem naar Strend, als ik de wc weer goed doorspoelen kan, als ik terug kan vallen op die geweldige man, als ik langs de weg de kraan zie draaien en als ik in de spiegel mijn haar zie verfraaien, als al mijn eelt weer van die voetzolen is verdwenen en als de post in de brievenbus is verschenen, als de baby’s worden gewassen en gekoesterd, als de oudjes worden geboosterd, als de huizen worden schoongemaakt en als de gebouwen worden bewaakt. als de vrachtwagens de pakketten bezorgen, ja jullie zijn de toekomst, jullie zijn onze morgen!
Hadden de geleerden in dat bovenste segment maar een fractie van jullie geweldige daadvervullende actie. Ik steek de vlag uit voor het VMBO voor Isabel en al haar groepsgenoten. Weet dat jullie de basis zijn, inderdaad de voeten en de benen. Zonder jullie staat alles stil, zou de rest zijn verdwenen…
Jozien